Унутранае вуха

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Унутранае вуха — перапончатыя лабірынт, асноўная частка органа слыху і орган статычнага пачуцця ў пазваночных жывёл і чалавека. Унутранае вуха запоўнена вадкасцю - эндалімфай і знаходзіцца ў храстковым або касцяным шкілетным лабірынцн. Шчылінападобную поласць паміж унутраным вухам і шкілетным лабірынтам запаўняе перылімфа; у наземных пазваночных гэтая поласць злучаецца з лімфатычнымі поласцямі галавы з дапамогай перылімфатычнай пратокі. У шкілетным лабірынце у наземных пазваночных ўтвараюцца дзве адтуліны, т.зв. вокны. У авальнае акно ўваходзіць пачатак слыхавой костачкі (стрэмкі) з сярэдняга вуха. Ніжэй размешчана круглае акно, закрытае эластычнай мембранай, якая дазваляе вадкасці ва ўнутраным вуху перамяшчацца пры руху стрэмкі.

Унутранае вуха ўзнікае ў выглядзе паглыблення эктадэрмы ў задняй частцы галавы. У працэсе развіцця зародка зачатак унутранага вуха прымае форму бурбалкі, злучаецца з вонкавым асяроддзем тонкай эндалімфатычнай пратокай, а затым цалкам аддзяляецца ад эктадэрмы. У далейшым зачатак унутранага вуха дыферэнцыюецца на верхні і ніжні аддзелы, злучаныя паміж сабой. У верхнім аддзеле ва ўсіх хрыбтовых адасабляюцца тры паўкругавыя каналы (у кругларотых - 1-2 каналы); на адным канцы кожнага з каналаў утвараецца ўздуцце - ампула. Астатняя частка верхняга аддзела, якая злучае паўкругавыя каналы паміж сабой, называецца авальным мяшэчкам (утрыкулюсам). У ніжнім аддзеле ўнутранага вуха фарміруецца круглы мяшэчак (сакулюс) з асаблівым ўздуццем - лагенай.