Фаліскі

Фаліскі (лац.: Falisci) — старажытны італійскі народ, які жыў на поўначы Лацыя. Гаварылі на мове, блізкай да латыні, аднак па культуры старажытныя пісьменнікі збліжалі фаліскаў з пеласгамі (Дыянісій Галікарнаскі (руск.) (бел.) і этрускамі (Страбон), што тлумачыцца іх вельмі раннім уваходжаннем у арбіту этрускага ўплыву. Цэнтрам фаліскаў быў горад Фалерыя. Паводле дадзеных археалогіі першапачаткова культура фаліскаў была блізкая да віланоўскай (руск.) (бел., у позніх пластах маюцца сляды гандлёвага ўзаемадзеяння з фінікійцамі і грэкамі. У гістарычны час сталі паўднёвай перыферыяй Этрурыі. У 241 годзе да н. э. заваяваны рымлянамі і асіміляваны.

Пісьменнасць правіць

У 1860 годзе езуіт Гаручы адкрыў у зоне распаўсюджвання фаліскаў цэлы шэраг надпісаў на мове, адпаведнай латыні. Алфавіт выкарыстоўваўся лацінскі, аднак словы былі напісаны справа налева.

Зноскі

Літаратура правіць

Bakkum, Gabriël CLM (2009). The Latin Dialect of the Ager Faliscus: 150 Years of Scholarship. Thesis, University of Amsterdam. Vol. Part I. Amsterdam: Amsterdam University Press.{{cite book}}: Папярэджанні CS1: ref паўтарае значэнне па змоўчанні (link)