Фолк-рок (англ.: folk rock) — музычны жанр, які аб'ядноўвае элементы народнай музыкі і року[1]. У першапачатковым і найбольш вузкім сэнсе тэрмін «фолк-рок» адносіўся да жанру, які ўтварыўся ў ЗША і Вялікабрытаніі ў сярэдзіне 1960-х гадоў[2]. Першаадкрывальнікам жанру з'яўляецца група The Byrds з Лос-Анджэлеса, якая пачынае выконваць амерыканскую народную музыку і песні Боба Дылана ў тыповай рок-инструментовке, пад моцным уплывам The Beatles і іншых груп «брытанскага ўварвання»[3][4]. Тэрмін «фолк-рок» упершыню з'явіўся ў амерыканскай музычнай прэсе ў чэрвені 1965-га года для апісання дэбютнага альбома гурта The Byrds[5][6]. Выданне групай The Byrds кавер-версіі песні «Mr. Tambourine Man» Боба Дылана і яе наступны камерцыйны поспех ініцыявалі бум фолк-рока ў сярэдзіне 1960-х гадоў[7][8]. Не меншы ўплыў аказаў сам Дылан, у прыватнасці, значнымі з'яўляюцца яго альбомы Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited і Blonde on Blonde, запісаныя сумесна з электрычнай рок-групай. Выступ Дылана на Ньюпортском фолк-фэсце 25 ліпеня 1965 года, пры падтрымцы электрычнай рок-групы, таксама лічыцца значным падзеяй у развіцці фолк-року[9].

Гэтаму жанру папярэднічалі амерыканскі фолк-ривайвл, біт-музыка The Beatles і іншых груп брытанскага ўварвання, хітовае выданне народнай песні «The House of the Rising Sun» групай The Animals і творчасць гурта The Beau Brummels[10][11][12]. У прыватнасці, уплыў фолк-музыкі відавочна ў песнях гурта The Beatles «I'm a Loser» і «you've Got to Hide Your Love Away», і іх моцнае ўплыў на фолк-рок. У рэпертуары большасці фолк-рок-выканаўцаў прысутнічаюць як народныя песні, так і песні аўтараў-выканаўцаў, такіх як Дылан. Музычнае змест стылю выяўляецца моцнай вакальнай складнікам і, адносна, «чыстым» (без выкарыстання розных дадатковых электронных эфектаў і прыстасаванняў, якія скажаюць гук) падыходам да выкарыстання электрагітар, як, напрыклад, джэнгл-гучанне 12-струннай гітары групы The Byrds[13]. Падобнае гучанне джэнгл-гітары ўзнікла ў музыцы гурта The Searchers і запісах групы The Beatles на працягу 1964 і 1965 гадоў, калі Джордж Харысан выкарыстаў 12-струнную гітару Rickenbacker[14].

Зноскі

  1. Folk rock definition. TheFreeDictionary.com. Праверана 15 сакавіка 2010.
  2. Folk-Rock Entry(недаступная спасылка). Encyclopædia Britannica. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 15 сакавіка 2010.
  3. Explore: Folk-Rock | AllMusic(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 верасня 2011. Праверана 25 студзеня 2017.
  4. Gendron, Bernard.
  5. Unterberger, Richie.
  6. Rogan, Johnny.
  7. Mr. Tambourine Man — The Byrds
  8. Folk Rock: An Overview(недаступная спасылка). Richieunterberger.com. Архівавана з першакрыніцы 6 верасня 2015. Праверана 15 сакавіка 2010.
  9. Unterberger, Richie.
  10. The Byrds | AllMusic
  11. Burt, R and North, P. West Coast Story: The 60s Rock Revolution. 
  12. Wadhams, W. Inside The Hits: The Seduction Of A Rock And Roll Generation. 
  13. Roger McGuinn Biography(недаступная спасылка). Allmusic. Архівавана з першакрыніцы 2 чэрвеня 2012. Праверана 15 сакавіка 2010.
  14. George Harrison Biography(недаступная спасылка). Allmusic. Архівавана з першакрыніцы 2 чэрвеня 2012. Праверана 15 сакавіка 2010.