Цаа Пэй
(Пасля перасылкі з Цаа Пі)
Цаа Пэй (другое імя — Цзы-хуань; 187, Пэйго, сучасная правінцыя Аньхой — 226) — кітайскі паэт і тэарэтык літаратуры.
Цаа Пэй | |
---|---|
曹丕 | |
Цаа Пэй | |
Род дзейнасці | Імператар Вэй |
Дата нараджэння | 29 мая 187 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 чэрвеня 226 (39 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Цаа Цаа[1] |
Маці | Давагер Біян[d][1] |
Жонка | Чжэнь Ло[d], Го Нюйван[d], Рэн Шы[d] і datter av keiser Xian[d] |
Дзеці | Цаа Жуй[d], Цаа Лін[d], Цаа Джы[d], Цаа Руі[d], Цаа Ян[d], Цаа Ксі[d], Цаа Лі[d], Цаа Гонг[d], Цаа Ёнг[d], Цаа Джыян[d] і Донгксіян[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьІмператар царства Вэй у 220—226 гадах. Сын Цаа Цаа. Пісаў пра паходы, пра тленнасць чалавечага быцця. Вершы Цаа Пэ вобразныя і элегічныя. Адзін з першых аўтараў сяміслоўных вершаў — паэтычнай формы, якая стала асноўнай у кітайскай паэзіі 7-20 стст. Захаваліся вершы ў жанрах шы і юэфу, лісты пра літаратуру, трактат «Развага пра прыгожае пісьменства». Нягледзячы на моцны ўплыў традыцыі, трактат азначаў сабой адыход ад канфуцыянскага рацыяналізму.