Шу (міфалогія)
Шу — старажытны егіпецкі бог паветра, спякоты і святла.
Шу | |
---|---|
![]() Выява III ст. да н. э. | |
Бог паветра | |
Міфалогія | старажытнаегіпецкая |
Пол | мужчынскі пол і жанчына |
Бацька | Атум |
Маці | Іўсасет |
Браты і сёстры | Тэфнут |
Жонка | Тэфнут |
Дзеці | Геб, Нут |
У іншых культурах | Ары-гес-нефер (Куш) |
![]() |
МіфалогіяПравіць
Шу у іерогліфах | ||||
|
Шу лічыцца бажаством геліёпальскага пантэона. Імя паходзіць ад кораня, што значыў «сухі».
Згодна распаўсюджанай версіі міфа, Атум стварыў Шу са сваёй сліны або ў выніку ўзаемадзеяння са сваім ценем. Згодна другой версіі, яго маці была Іўсасет. Яго сястрой і жонкай лічылася багіня Тэфнут. Егіпцяне верылі, што дзеці ад іх сумеснага шлюба Геб і Нут таксама кахаюць адзін аднаго. Каб не даць зямлі і небу зліцца, Шу стварыў паміж імі пласт паветра.
У міфах аб Атуме и Ра казалася, што Шу суправаджае бога сонца ў падземны сусвет і ратуе яго ад змея Апопа.
Шу часцяком маляваўся як уладар подыху, удзельнік апошняга суда над чалавекам пасля смерці. У познім Егіпце і Кушы Шу разглядалі як аднаго з першых фараонаў, яго імя сімвалізавала сакральную ўладу валадара. У Кушы ён атаесамляўся з мясцовым богам Ары-гес-нефер.
Цікава, што постаці Шу і Тэфнут заставаліся папулярнымі нават падчас спроб Эхнатона ўвесці адзінае бажаство Атона.
АбліччаПравіць
На старажытнаегіпецкіх выявах Шу меў чалавечае аблічча. Выглядаў як мужчына ў галаўным уборы са страўсінага пер'я, са скіпетрам - знакам улады і знакам анк (паветра). Скуру часцяком малявалі чорнай, ці то, каб падкрэсліць сувязь са спёкай, ці то, каб выявіць сувязь з Нубіяй. Шырока распаўсюджаны скульптуры, на якіх Шу топча нагамі цела Геба і адначасова трымае над галавой Нут. Як муж багіні Тэфнут маляваўся ў вобразе льва.
ШанаваннеПравіць
Пакуль не знойдзена храмаў з прысвячэннямі Шу. Аднак у асобных старажытнаегіпецкіх гарадах меліся мясціны, што мелі назвы «дом Шу», «уцёс Шу» або «трон Шу». Археолагі знаходзяць выявы Шу на тэрыторыі ўсяго Егіпта і на поўначы Судана.