Юлія Аляксандраўна Зоніс

руская пісьменніца-фантаст і перакладчыца

Юлія Аляксандраўна Зоніс (руск.: Юлия Александровна Зо́нис; 4 лістапада 1977, Руставі, Грузінская ССР) — руская пісьменніца-фантаст і перакладчыца.

Юлія Аляксандраўна Зоніс
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 4 лістапада 1977(1977-11-04) (46 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменніца
Мова твораў руская
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Нарадзілася 4 лістапада 1977 года ў Руставі. Да 1992 года жыла ў Малдавіі. Вучылася на біяфаках МДУ і Тэль-Авіўскага універсітэта, у аспірантуры інстытута Вейцмана, у лонданскім Юніверсіці Каледж, у Таронтскім універсітэце і Інстытуце біяарганічнай хіміі імя М. М. Шамякіна і Ю. А. Аўчыннікава РАН. У цяперашні час жыве ў Санкт-Пецярбургу.

Першыя сеткавыя публікацыі з’явіліся ў 2004 годзе на сайце «Самвыдат». У друку дэбютавала ў сакавіку 2005 года ў часопісе «Порог» з апавяданнем «Каханне і галубы»[1]. Затым друкавалася ў часопісах і зборніках.

Бібліяграфія правіць

Кнігі
  • Культурный герой (2009 год, роман; СПб., Амфора) в соавторстве с Александром Шакиловым
  • Дети богов (2010, роман; издательство «Эксмо»)
  • Инквизитор и нимфа (2011, роман; «АСТ», «Астрель», «Полиграфиздат»)
  • Боевой шлюп «Арго» (2012, авторский сборник, издательство «Астрель»)
  • Время Химеры: Геном Пандоры (2012, роман; издательство «АСТ»)
  • Хозяин зеркал. Соавтор: Екатерина Чернявская (2013, роман; «АСТ») ISBN 978-5-17-079400-3
  • Биохакер (2013, роман; «АСТ») ISBN 978-5-17-080400-9
  • Скользящий по лезвию (2014, роман; «АСТ») ISBN 978-5-17-083496-9
У зборніках серыі ФРАМ
  • Придёт серенький волчок (микрорассказ) // Уксус и крокодилы. 38 лучших рассказов 2006 года (2007, издательство «Амфора»)
  • Боевой шлюп «Арго» // ТриП: Путешествие с тремя пересадками (2007, издательство «Амфора»)
  • Агасфер и Жозефина // Русские инородные сказки-5 (2007, издательство «Амфора»)
  • Андрей (рукопись, найденная в бутылке) // Книга страха (2007, издательство «Амфора»)
  • Тринадцатая ночь // Беглецы и чародеи. 39 лучших рассказов 2007 года (2008, издательство «Амфора»)
  • Последний аргонавт // Шкафы и скелеты (2009, издательство «Амфора»)
  • Прогулка к Азазелю // Праздничная книга. Июль-январь (2009, издательство «Амфора»)
  • Куорт // Жили-были. Русские инородные сказки-7 (2009, издательство «Амфора»)
  • Золотое яблоко // Живые и прочие. 41 лучший рассказ 2009 года (2010, издательство «Амфора»)
  • ДКЗУ // Тут и там. Русские инородные сказки-8 (2010, издательство «Амфора»)
  • Дело Евы Браун // В смысле (2011, издательство «Амфора»)
У іншых зборніках і часопісах
  • Ме-ги-до // Полдень. XXI век — № 9 за 2008 год
  • Гимн уходящим // Полдень. XXI век — № 5 за 2010 год.
  • Ignis fatuus // Полдень. XXI век — № 11 за 2011 год. Сааўтар: Іна Голдзін.
  • Шахматная королева // «Хроники миров. Фэнтези» (2007, Харьков, Белгород, Книжный клуб «Клуб семейного досуга»).
  • Агасфер и Жозефина // «Аэлита. Новая волна / 003» (2006, издательство «У-Фактория» Екатеринбург).
  • Голубок // Журнал «Реальность фантастики» № 3 за 2006 год (ИД «Мой компьютер»).
  • Вольсингам и душа леса (повесть). Соавтор: Игорь Авильченко // Сабж по-сицилийски (антология фантастики) (2013, СПб.: Северо-Запад), ISBN 978-5-93835-512-5.

Узнагароды правіць

  • Ірваная грэлка, восень 2005 года (апавяданне «Птушкалоў»).
  • Партал, 2006 (апавяданне «Дворжак»).
  • Бронзавы слімак, 2009 (апавяданне «Ме-гі-да»).
  • Партал, 2011 (апавяданне «Гімн тым, якія сыходзяць»).
  • Интэрпрэскон, 2012 (раман «Інквізітар і німфа» і апавяданне «Ignis fatuus», напісаны ў суаўтарстве з Інай Голдзін)[2].
  • Срэбная страла, 2012 па (Лепшы галоўны герой. Герой: Марк Саліван, раман «Інквізітар і німфа»).
  • Интэрпрэскон, 2013 (раман «Геном Пандоры»)[3].
  • Сузор’е Аю-Даг, 2013 (Прэмія «сузор’е Вялікай Мядзведзіцы», раман «Геном Пандоры»).
  • Кніга года па версіі Фантлаба / FantLab’s book of the year award, 2013 // Лепшы раман / аўтарскі зборнік айчыннага аўтара (раман «Гаспадар люстэркаў»).
  • РосКон, 2014. Раман. 3 месца («Бронзавы РОСКОН», раман «Гаспадар люстэркаў»)[4].

Зноскі