Яўген Львовіч Неміроўскі

Яўген Львовіч Неміроўскі (руск.: Евгений Львович Немировский; 21 красавіка 1925 — 2 ліпеня 2020) — расійскі кнігазнаўца. Доктар гістарычных навук (1972).

Яўген Львовіч Неміроўскі
руск.: Евгений Львович Немировский
Дата нараджэння	21 красавіка 1925(1925-04-21)
Месца нараджэння	Зіноўеўск, Зіноўеўская акруга[d], Адэская губерня, УССР, СССР
Дата смерці	2 ліпеня 2020(2020-07-02) (95 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Грамадзянства	СССР  Расія
Род дзейнасці	кнігазнавец, выкладчык універсітэта, бібліёграф
Навуковая сфера	кнігазнаўства[d], гісторыя кнігадрукавання ў Расіі[d], гісторыя кнігадрукавання ў Еўропе[d], bibliographic activity[d], гісторыя высокага друку[d] і гісторыя кнігі[d]
Месца працы	Расійская кніжная палата[d]
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (1972)
Навуковае званне	Prof.[d]
Альма-матар	Маскоўскі паліграфічны інстытут[d] (1950)
Прэміі

Біяграфічныя звесткі

Нарадзіўся ў 1925 годзе каля Адэсы. У 1969 абараніў доктарскую дысертацыю пра пачатак славянскага кнігадруку і гісторыю польскага Адраджэння. У 1973 годзе стаў загадчыкам аддзела рэдкіх кніг Ленінскай бібліятэкі ў Маскве, у 1982 — галоўным навуковым супрацоўнікам Расійскай кніжнай палаты.

Жыў у Маскве, памёр у 2020 годзе.

Навукова-даследчыцкая дзейнасць

Распачаў працу над зводным каталогам і апісаннем старадрукаваных выданняў кірылічнага і глагалічнага шрыфтоў, пісаў працы і манаграфіі пра славянскі кнігадрук, тэорыю і гісторыю сусветнага кнігадруку, пра Швайпольта Фіёля, Івана Фёдарава, Францыска Скарыну. Аўтар дзясяткаў манаграфій пра кніжнасць Сярэднявечча і Рэнесансу. Сярод іх і фундаментальная 600-старонкавая праца «Францыск Скарына: жыццё і дзейнасць беларускага асветніка» (Мінск, 1990).

Узнагароды і прэміі

• Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (1994, у аўтарскім калектыве) — за цыкл прац «Скарына і беларуская культура».