Icaronycteris gunnelli — від рукакрылых, ідэнтыфікаваны ў 2023 годзе па закамянеласцях, выяўленых у Ваёмінгу[1]. Прынамсі, адзін з двух асобнікаў, ідэнтыфікаваных як Icaronycteris gunnelli, раней быў класіфікаваны як узор роднаснага віду Icaronycteris index[2]. Ідэнтыфікацыя новага віду была магчымай дзякуючы надзвыйчай добраму стану закамянеласцяў[3].
| † Icaronycteris gunnelli |
 |
| Навуковая класіфікацыя |
|---|
прамежныя рангі
| Від: | Icaronycteris gunnelli |
|
| Міжнародная навуковая назва |
|---|
|
Icaronycteris gunnelli
|
|
У адкладах Фосіл-Лэйк, якія ўваходзяць у фармацыю Грын-Рывер, за 50 гадоў было знойдзена 30 шкілетаў рукакрылых[4]. Закамянеласці кажаноў, якія захоўваюцца ў дзяржаўных музеях, паходзяць з чатырох кар’ераў недалёка ад Кемерэра (руск.) (бел., штат Ваёмінг[4]. Icaronycteris index упершыню быў апісаны ў 1966 годзе, а Onychonycteris finneyi — у 2008[5]. Група даследчыкаў на чале з Цімам Рытбергенам з Цэнтра біяразнастайнасці Naturalis (руск.) (бел. вывучыла закамянеласці эацэновых рукакрылых і ідэнтыфікавала два ўзоры, сабраных з адкладаў Фосіл-Лэйк, як прадстаўляючых асобны від, які яны назвалі Icaronycteris gunnelli у гонар Грэга Ганела. Галатып, AMNH. FM.145747, быў знойдзены Тэры Рыкардсам у жніўні 2017 года і набыты Амерыканскім музеем натуральнай гісторыі (руск.) (бел.. Паратып, знойдзены Робертам Кронерам у 1994 годзе, лічыцца пад нумарам ROM.52666 у Каралеўскім музеі Антарыа (руск.) (бел.[4].
Icaronycteris gunnelli быў вельмі маленькім і лёгкім, верагодна, вагой усяго 25 грамаў[6]. Яго крылы «былі адносна кароткімі і шырокімі, што адлюстроўвала больш трапяткі стыль палёту»[7]. Ён датуецца 52 мільёнамі гадоў, перыядам эацэну, і лічыцца найстаражытным з вядомых відаў кажаноў[8].
Зноскі
_dorsal_view.jpg)
