Іл-20 (па кадыфікацыі NATO: Coot«Лысуха») — савецкі самалёт радыёэлектроннай разведкі і радыёэлектроннай барацьбы, створаны на базе Іл-18. Ён лічыцца першым у Савецкім Саюзе самалётам разведвальнага тыпу.

Іл-20
Тып наземны разведчык[d] і Іл-18[d]
Распрацоўшчык Авіяцыйны комлекс імя С. У. Ільюшына[d]
Вытворца Q4192911?
Першы палёт 21 сакавіка 1968
Пачатак эксплуатацыі 1969
Эксплуатанты Ваенна-паветраныя сілы СССР
Адзінак выраблена 20
Базавая мадэль Іл-18[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя правіць

Першы палёт адбыўся 21 сакавіка 1968 года. У 1969 годзе быў завершаны цыкл выпрабаванняў.

Да 1974 года серыйна Іл-20 (уключаючы яго мадыфікацыі) вырабляўся на Маскоўскім авіяцыйным авіязаводзе «Сцяг Працы». Частка самалётаў была перабудавана з Іл-18Д.

Іл-20 не паступалі на ўзбраенне ніякіх авіяцыйных разведвальных або іншых падраздзяленняў УС СССР, а наўпрост замыкаліся на штаб флоту або акругі, г. зн. лічыліся ў часцях цэнтральнага падпарадкавання. Перыядычна самалёты выконвалі разведвальныя палёты (напрыклад, для разведкі ўздоўж памежнай паласы і дзяржаўнай мяжы), удзельнічалі ў розных вучэннях. Пасля ў выніку фізічнага і маральнага старэння разведапаратуры самалёты, якія засталіся ў страі, былі перароблены пад транспартна-пасажырскія і ўжываліся для перавозак грузаў і асабістага складу.

Апісанне правіць

Наперадзе пасажырскай кабіны ўсталявана станцыя радыётэхнічнай разведкі і фотаапараты аэрафотаздымкі. Антэна радыёлакацыйнай станцыі знаходзіцца ў падфюзеляжнай гандоле. Таксама на Іл-20 усталявана станцыя дэталёвай радыётэхнічнай разведкі і апаратура радыёперахопу. У сярэдняй і пярэдняй частцы пасажырскай кабіны размяшчаюцца крэслы для шасці аператараў радыётэхнічных сістэм. Іл-20 адрозніваецца ад зыходнага самалёта меншай палётнай вагой, магутным рухавіком АІ-20М і павялічанай да 5,4 тыс. км далёкасцю палёту.

Начальнік бартавога разведвальнага комплекса (БРК) узначальвае аператарскі склад. Лётны экіпаж складаецца з пяці чалавек. Пакой адпачынку з простымі здвоенымі пасажырскімі крэсламі, гардэроб, буфет і туалет абсталяваны ў хвасце самалёта.

Характарыстыкі
Параметры Значэнне
Размах крыла, м 37.42
Даўжыня самалёта, м 35.90
Вышыня самалёта, м 10.17
Плошча крыла, м² 140.60
Маса пустога самалёта, кг 33760
Максімальная ўзлётная маса, кг 64000
Тып рухавіка 4 ТВД АІ-20М
Магутнасць, к. с. 4х4250
Максімальная хуткасць, км/г 675
Крэйсерская хуткасць, км/г 620
Практычная далёкасць, км 6200
Практычная столь, м 10000
Экіпаж, чал 13

Мадыфікацыі правіць

  • Іл-18Д «Ігла» — самалёт радыётэхнічнай разведкі, трансфармавана адна машына.
  • Іл-20М – самалёт радыётэхнічнай разведкі. Было выраблена дваццаць машын.
  • Іл-18РТЛ – самалётны вымяральны пункт, прызначаны для выпрабаванняў ракетнай тэхнікі. Пераабсталявана адна машына.
  • Іл-20М1 — машына з удасканаленым комплексам радыётэхнічнай разведкі.
  • Іл-22 – паветраны камандны пункт, які мае спецсувязь. Пабудавана 14 самалётаў. У АКБ Мясішчава праводзілася мадэрнізацыя.
  • Іл-20РТ — самалётны вымяральны пункт, прызначаны для выпрабаванняў ракетнай тэхнікі. Выраблена чатыры машыны.
  • Іл-22М-11 — далейшая мадыфікацыя. Зрабілі 21 машыну.
  • Іл-22М-15 — апошняя мадыфікацыя. Выпусцілі адзін самалёт, які дастаўся Казахстану пасля развалу СССР.

Эксплуатанты правіць

Былыя эксплуатанты
Дзеючыя эксплуатанты

Катастрофы правіць

Літаратура правіць

Спасылкі правіць