Адам Канарскі
Адам Канарскі (польск.: Adam Konarski) герба «Абданк»; 1526 — 2 снежня 1574, Цёнжань) — біскуп пазнаньскі і дыпламат, пасол Рэчы Паспалітай у Каралеўстве Францыі (1573)[1], пробашч пазнаньскага кафедральнага капітула (1552—1562)[2].
Адам Канарскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Надмагілле Адама Канарскага ў пазнаньскай кафедры | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
| Нараджэнне | 1526 | ||||||
| Смерць |
2 снежня 1574 |
||||||
| Пахаванне | |||||||
| Дынастыя | Q63531397? | ||||||
| Прыняцце свяшчэннага сану | 1551 | ||||||
| Прыняцце манаства | 1551 | ||||||
| Епіскапская хіратонія | 1562 | ||||||
| Аўтограф |
 |
||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія правіць
Бацькі — ваявода калішскі Ежы Канарскі і Агнешка з Кабылінскіх. Навучаўся ў Акадэміі Любранскага, пасля ў Франкфурце-на-Одры, з 1542 у Вітэнбергу, пазней у Падуі, адкуль вярнуўся на радзіму ў 1547 годзе.
У 1548 годзе прыняты на каралеўскі двор сакратаром, а з 1551 таксама падкаморы пазнаньскі. У тым самым года адмовіўся ад пасады падкаморага, атрымаўшы пазнаньскую парафію. У 1552—1554 з дыпламатычнай місіяй у Рыме па загаду Жыгімонта Аўгуста. Па вяртанне атрымаў пасаду каноніка кракаўскага і схаластыка лэнчыцкага. У 1560 годзе ізноў накіраваны ў Рым. У 1562 годзе за заслугі перад каралём атрымаў біскупскую пасаду ў Познані, якую заняў па вяртанні ў Польшчу ў 1564 годзе.
У 1566—1567 выехаў у Падую. На сойме ў 1569 годзе дамагаўся далучэння Кіеўскага ваяводства да Кароны. Быў адным з падпісантаў Люблінскай уніі 1569 года[3]. У 1570—1571 кароль двойчы выпраўляў Адама Канарскага на перамовы да Максіміліяна II Габсбурга ў справе дагаворы з Янам II Запольям. У 1571 годзе ездзіў да Максіміліяна II трэцім разам як пасол[4].
Удзельнік канвакацыйнага сойма 1573 года па падрыхтоўцы Варшаўскай канфедэрацыі, аднак не падпісаў яе. У 1573 падтрымаў абранне Генрыка III Валезы на караля польскага[5]. Падчас перабывання ў Парыжы 29 жніўня 1573 года злажыў да караля пратэст супраць Варшаўскай канфедэрацыі.
На пасадзе пазнаньскага біскупа быў гарачым прыхільнікам Контррэфармацыі, запрасіў у Познань езуітаў.
Зноскі
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 67.
- ↑ Konrad Lutyński, Poznańscy prałaci i kanonicy w XVI wieku, w: Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne 1/2, 1994 s. 138.
- ↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 42.
- ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572—1576, Kraków 1917, s. 149.
Літаратура правіць
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.) Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1983, PWN ISBN 83-01-02722-3