Падуя

Падуя (італ.: Padova) — горад у Італіі, у регіёне Венета, адміністрацыйны цэнтр аднаіменнай правінцыі. Вузел чыгунак і аўтадарог, суднаходным каналам злучаны з Адрыятычным морам. Падуанскі ўніверсітэт, у якім працавалі Галілеа Галілей, Андрэас Везалій, вучыўся Францыск Скарына. Батанічны сад Падуі (з 1545, найстарэйшы ў Еўропе). Штогадовы міжнародны кірмаш.

Горад Падуя Padova Герб Сцяг Краіна Італія Каардынаты 45°25′ пн. ш. 11°52′ у. д. Заснаваны 1183 да н.э. Плошча 92 км² Вышыня цэнтра 12 м Водныя аб’екты Bacchiglione[d] Насельніцтва ▼206 496 чал. (1 студзеня 2023) Шчыльнасць 2267 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код 049 Паштовы індэкс 35100 Аўтамабільны код PD Афіцыйны сайт comune.padova.it (італ.) Падуя на карце Італіі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Згадваецца ў 4 стагоддзі да н.э. пад назвай лац.: Patavium Цітам Лівіем. У 49 годзе да н.э. атрымала правы рымскай муніцыпіі. У 601 годзе разбурана лангабардамі. З пачатку 12 стагоддзя гарадская камуна. У 13 стагоддзі рамесніцкі і гандлёвы цэнтр. У 1318 годзе ў Падуі ўсталявалася сіньёрыя роду Карара, пазней дэла Скала і Вісконці. У 1405-1797 гадах у складзе Венецыянскай рэспублікі. У 15-17 стагоддзях Падуя — буйны культурны цэнтр. У 1813 годзе горад падпарадкаваны Габсбургамі. З 1866 года ў складзе Італьянскага каралеўства.

Архітэктура

Захаваліся рэшткі старажытна-рымскіх грабніц, мастоў, амфітэатра і форума. Сярод архітэктурных помнікаў: палацца дэла Раджонэ (1215-1306), базіліка Сант-Антоніа (1232, побач з ёй конны помнік кандацьеру Гатамелату, 1447-53, скульптар Данатэла), Капэла дэль Арэна (Скравеньі; пачатак 14 стагоддзя, фрэскі Джота ды Бандонэ), Капэла Сан-Джорджа, Сабор Падуі.

Вядомыя асобы

• Арыга Бойта, італьянскі паэт і кампазітар
• Антоній Падуанскі, каталіцкі святы

Гарады-пабрацімы

• Бостан (англ.: Boston), Масачусетс, ЗША
• Кальяры (англ.: Cagliari), Італія
• Фрайбург (ням.: Freiburg), Германія
• Нансі (фр.: Nancy), Францыя

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).