Вікіпедыя

Кастусь Тарасаў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др афармленне
Радок 1:
[[File: Kanstancin Tarasau.jpg|200px|thumb|right|Кастусь Тарасаў]] ▼
'''Кастусь Тарасаў''' ({{ДН|10|10|1940}}, [[Мінск]]  — {{ДС|20|3|2010}}, Мінск)  — беларускі пісьменнік.
 
{{змест злева}}
==Біяграфічныя звесткі==▼
 
▲[[File: Kanstancin Tarasau.jpg|200px|thumb|right|Кастусь Тарасаў]]
▲== Біяграфічныя звесткі ==
З сям'і служачага. Пасля заканчэння сярэдняй школы (1957) на працягу трох год працаваў слесарам-зборшчыкам на Мінскім механічным заводзе, калектарам у Паўночна-Заходняй геолага-разведачнай экспедыцыі, слесарам-мантажнікам у арганізацыі «Спецэлеватармельбуд». Вучыўся на хімічным факультэце [[БНТУ|Беларускага політэхнічнага інстытута]] (1960-1965). Пасля заканчэння інстытута працаваў майстрам шкловарэння на шклозаводзе «Неман», тэхнолагам на віцебскім заводзе «Маналіт». Быў рэдактарам, загадчыкам рэдакцыі ў выдавецтве «Вышэйшая школа» (1967-1975), журналістам па дагаворы і загадчыкам аддзела прапаганды і агітацыі газеты «Знамя юности» (1975-1977), рэдактарам аддзела мастацтва і крытыкі часопіса «Неман» (1977-1983), спецыяльным карэспандэнтам газеты «Літаратура і мастацтва» (1986-1988). З 1990 адказны сакратар часопіса «Спадчына». Працаваў у газеце «Свабода», «Навіны», «Наша Свабода». Друкаваў гістарычныя нарысы ў газеце «Новы час».▼
 
▲З сям'і служачага. Пасля заканчэння сярэдняй школы (1957) на працягу трох год працаваў слесарам-зборшчыкам на Мінскім механічным заводзе, калектарам у Паўночна-Заходняй геолага-разведачнай экспедыцыі, слесарам-мантажнікам у арганізацыі «Спецэлеватармельбуд». Вучыўся на хімічным факультэце [[БНТУ|Беларускага політэхнічнага інстытута]] (1960-19651960—1965). Пасля заканчэння інстытута працаваў майстрам шкловарэння на шклозаводзе «Неман», тэхнолагам на віцебскім заводзе «Маналіт». Быў рэдактарам, загадчыкам рэдакцыі ў выдавецтве «Вышэйшая школа» (1967-19751967—1975), журналістам па дагаворы і загадчыкам аддзела прапаганды і агітацыі газеты «Знамя юности» (1975-19771975—1977), рэдактарам аддзела мастацтва і крытыкі часопіса «Неман» (1977-19831977—1983), спецыяльным карэспандэнтам газеты «Літаратура і мастацтва» (1986-19881986—1988). З 1990 адказны сакратар часопіса «Спадчына». Працаваў у газеце «Свабода», «Навіны», «Наша Свабода». Друкаваў гістарычныя нарысы ў газеце «Новы час».
 
Член СП СССР з 1982.
 
== Творчасць ==
У 1966  г. пачаў друкавацца як журналіст. З мастацкім творам выступіў упершыню ў 1976 годзе (аповесць «Следственный эксперимент», часопіс «Неман»). Пісаў на рускай і беларускай мовах. Аўтар гістарычных аповесцяў пра мінулае Беларусі. Аўтар кніг аповесцяў «День рассеяния» (1980), «В час Стрельца» (1981), «Странствие в тесном кругу» (1986), «Погоня на Грюнвальд» (1986), зборніка гісторыка-літаратурных эсэ «Память про легенды» (1984, пашыранае выданне на бел. мове 1990), "«Золотая горка"» (1998)...… Па матывах аповесці К. Тарасава “Чорны«Чорны шлях”шлях» (рас. “Стая«Стая ворон над гостинцем”гостинцем») драматург Аляксей Дудараў стварыў п’есуп'есу “Ядвіга”«Ядвіга» (Купалаўскі тэатр, рэж. Валеры Раеўскі).
 
== Выбраная бібліяграфія ==
* Памяць пра легенды: Постаці беларус. мінуўшчыны / Кастусь Тарасаў. - — Мн.: Полымя, 1990.
* Тры жыцці княгіні Рагнеды: Аповесць; Пагоня на Грунвальд: Гіст. раман: Для сярэд. і ст. шк. узросту / Кастусь Тарасаў. - — Мн.: Выш. шк., 1997. - — 446 с. – — (Школьная бібліятэка)
* Апошняе каханне князя Міндоўга: Аповесць / Кастусь Тарасаў. - — Мн.: ТАА "«Лекцыя"», 2000. - — 159 с.
* Крыж памяці, меч лёсу: Карот. спіс войнаў, стратаў, рэпрэсіяў, якія зведала Беларусь за тысячагоддзе / Кастусь Тарасаў. - — Мн.: ТАА "«Лекцыя"», 2001. - — 119 с.
 
== Прэміі ==
* Прэмія Міністэрства абароны СССР за раман “Погоня«Погоня на Грюнвальд”Грюнвальд», 1988.
* Прэмія "«Залаты апостраф"» журнала "«Дзеяслоў"» за аповеды “Брыгіткі”«Брыгіткі» і “Нячутныя«Нячутныя гукі самоты”самоты», 2007.
* Прэмія імя Францішка Багушэвіча Беларускага ПЭН-цэнтра. “За«За актыўную і плённую працу ў галіне гістарычнай прозы і эсэістыкі, што спрыяе фармаванню сучаснай нацыянальная ідэнтыфікацыі беларусаў”беларусаў». Ганараваны пасмяротна ў лютым 2011.
 
== Літаратура ==
* Беларускія пісьменнікі: 1917-19901917—1990 / Уклад. А. Гардзіцкі. - — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. ISBN 5-340-00709-X
 
== У Сеціве ==
* [http://www.novychas.org/literature/prose/кастусь-тарасаў-на-вайне-аповесць аповесьць «На вайне», 2009]
* [http://old.knihi.com/tarasau/ Выбраныя творы  — knihi.com]
* [http://aru.tv/by/node/98/ Успаміны пра Кастуся Тарасава. “Мы«Мы за мір”мір».  — aru.tv]
* [http://www.novychas.org/users/%D0%BA%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%83%D1%81%D1%8C-%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%81%D0%B0%D1%9E/ Гістарычныя эсэ Кастуся Тарасава  — novychas.org]
* [http://www.svaboda.org/content/transcript/2001765.html/ Размова на радыё “Свабода”«Свабода»]
* [http://www.dziejaslou.by/ Аповеды ў часопісе “Дзеяслоў”«Дзеяслоў». “Брыгіткі”«Брыгіткі» (#26, 01/2007), “Нячутныя«Нячутныя гукі самоты”самоты» (#30, 05/2007)]
 
{{DEFAULTSORT:Тарасаў Кастусь}}
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Кастусь_Тарасаў"