Вікіпедыя

Барыс Міхайлавіч Мікуліч: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{вызнч|1=Барыс Міхайлавіч}} {{вызн|1=Мікуліч}} (6 (19) жніўня [[1912]], [[Бабруйск]] — [[17 чэрвеня]] [[1954]]; Псеўд.: ''Б. Міхайлаў'', ''Барыс М.''), беларускі пісьменнік.
[[[6(19).8.1912]] г. Бабруйск — [[17.6.1954]]], бел. пісьменнік. Вучыўся ў Мінскім пед. ін-це ([[1930]]), на літ. курсах у Маскве ([[1934—36]]). 3 1928 чл. Бабруйскай філіі «Маладняка». 3 [[1929]] працаваў у бабруйскай газ. «Камуніст», у [[1930—36]] у Дзярж. выд-ве БССР і газ. «Літаратура і мастацтва». У [[1936]] у Камуніст. ін-це журналістыкі ў Мінску. [[26.11.1936]] беспадстаўна арыштаваны, асуджаны на 10 гадоў зняволення (пакаранне адбываў у Новасібірскай вобл. і Краснаярскім краі). У [[1943]] пераведзены ў катэгорыю ссыльнага. Пасля вызвалення ў 1946 жыў у Ашгабадзе. У чэрв. [[1947]] без дазволу ўлад вярнуўся ў Беларусь. Жыў у Бабруйску, у Цераховічах на Лагойшчыне, працаваў у бабруйскай б-цы. У ліст. [[ 1947]] з яго знята судзімасць. У крас. [[1949]] паўторна арыштаваны і высланы ў Сібір на вечнае пасяленне. Памёр у сяле Машукоўка Краснаярскага краю. Рэабілітаваны пасмяротна ў [[1954]]. Друкаваўся з [[1927]] (псеўд. Б.Міхайлаў, Барыс М.). У даваен. час выдаў зб-кі апавяданняў «Удар» і «Чорная вірня» (1931), «Яхант» ([[1935]]), аповесці «Наша сонца» і «Ускраіна» ([[1932]]), «Дужасць» ([[1934]]), «Дружба» ([[1936]]). Тэматыка твораў гэтага перыяду: падзеі грамадз. вайны, паслякастр. рэчаіснасць, складанасць барацьбы новага і старога ў тага-часнай вёсцы. Адлюстраваў рамантыку рэв. эпохі, небывалы ўздым і працаздольнасць свайго пакалення. Друкаваў рэцэнзіі, агляды тэатр. рэпертуару. Перажыў нападкі на свае творы («Наша сонца», «Дужасць») з боку крытыкаў-вульгарызатараў (А,Кучар). У паслява-ен. час у Ашгабадзе напісаў 1-ю частку рамана «Адвечнае» (надр. [[1972]]) з задуманай эпапеі пра вайну з французамі [[1812]]. У [[1947—49]] шмат пісаў, асабліва пра падзеі Вял. Айч. вайны (аповесці «Цяжкая гадзіна», «Жыццяпіс Вінцэся Шастака», «Палеская аповесць»), аднак апальнага пісьменніка ніхто не друкаваў. Аповесць «Развітанне» (апубл. 1959) прысвечана М.Багдановічу. У [[1946—49]] напісаў у жанры дзённікавых запісаў «Аповесць для сябе» (апубл. [[1987—88]]), у якой змясціў успаміны пра бел. пісьменнікаў, літ. і тэатр. жыццё Беларусі ў [[1920—50-я]] г., сваё жыццё ў лагерах і турмах. Лепшыя творы Мікуліча вылучаюцца псіхалагізмам, глыбінёй пранікнення ў чалавечыя характары, жывой выразнай мовай.▼
 
Вучыўся ў Мінскім педагагічным інстытуце (1930), на літаратурных курсах у Маскве (1934—1936). 3 1928 член Бабруйскай філіі «Маладняка». 3 1929 працаваў у бабруйскай газеце «Камуніст», у 1930—1936 у Дзяржаўным выдавецтве БССР і газеце «Літаратура і мастацтва». У 1936 у Камуністычным інстытуце журналістыкі ў Мінску. 26 лістапада 1936 беспадстаўна арыштаваны, асуджаны на 10 гадоў зняволення (пакаранне адбываў у Новасібірскай вобл. і Краснаярскім краі). У 1943 пераведзены ў катэгорыю ссыльнага. Пасля вызвалення ў 1946 жыў у Ашгабадзе. У чэрвені 1947 без дазволу ўлад вярнуўся ў Беларусь. Жыў у Бабруйску, у Цераховічах на Лагойшчыне, працаваў у бабруйскай бібліятэцы. У лістападзе 1947 з яго знята судзімасць. У красавіку 1949 паўторна арыштаваны і высланы ў Сібір на вечнае пасяленне. Памёр у сяле Машукоўка Краснаярскага краю. Рэабілітаваны пасмяротна ў 1954.
 
▲[[[6(19).8.1912]] г. Бабруйск — [[17.6.1954]]], бел. пісьменнік. Вучыўся ў Мінскім пед. ін-це ([[1930]]), на літ. курсах у Маскве ([[1934—36]]). 3 1928 чл. Бабруйскай філіі «Маладняка». 3 [[1929]] працаваў у бабруйскай газ. «Камуніст», у [[1930—36]] у Дзярж. выд-ве БССР і газ. «Літаратура і мастацтва». У [[1936]] у Камуніст. ін-це журналістыкі ў Мінску. [[26.11.1936]] беспадстаўна арыштаваны, асуджаны на 10 гадоў зняволення (пакаранне адбываў у Новасібірскай вобл. і Краснаярскім краі). У [[1943]] пераведзены ў катэгорыю ссыльнага. Пасля вызвалення ў 1946 жыў у Ашгабадзе. У чэрв. [[1947]] без дазволу ўлад вярнуўся ў Беларусь. Жыў у Бабруйску, у Цераховічах на Лагойшчыне, працаваў у бабруйскай б-цы. У ліст. [[ 1947]] з яго знята судзімасць. У крас. [[1949]] паўторна арыштаваны і высланы ў Сібір на вечнае пасяленне. Памёр у сяле Машукоўка Краснаярскага краю. Рэабілітаваны пасмяротна ў [[1954]]. Друкаваўся з [[1927]] (псеўд. Б.Міхайлаў, Барыс М.). У даваен.даваенны час выдаў зб-кізборкі апавяданняў «Удар» і «Чорная вірня» (1931), «Яхант» ([[1935]]), аповесці «Наша сонца» і «Ускраіна» ([[1932]]), «Дужасць» ([[1934]]), «Дружба» ([[1936]]). Тэматыка твораў гэтага перыяду: падзеі грамадз.грамадзянскай вайны, паслякастр. паслякастрычніцкая рэчаіснасць, складанасць барацьбы новага і старога ў тага-часнайтагачаснай вёсцы. Адлюстраваў рамантыку рэв. рэвалюцыйнай эпохі, небывалы ўздым і працаздольнасць свайго пакалення. Друкаваў рэцэнзіі, агляды тэатр.тэатральнага рэпертуару. Перажыў нападкі на свае творы («Наша сонца», «Дужасць») з боку крытыкаў-вульгарызатараў (А,. Кучар). У паслява-ен.пасляваенны час у Ашгабадзе напісаў 1-ю частку рамана «Адвечнае» (надр. [[1972]]) з задуманай эпапеі пра руска-французскую вайну з французамі [[1812]]. У [[1947—49]]1947—1949 шмат пісаў, асабліва пра падзеі Вял.Вялікац Айч.Айчыннай вайны (аповесці «Цяжкая гадзіна», «Жыццяпіс Вінцэся Шастака», «Палеская аповесць»), аднак апальнага пісьменніка ніхто не друкаваў. Аповесць «Развітанне» (апубл. 1959) прысвечана [[М.Багдановічу Багдановіч]]у. У [[1946—49]]1946—1949 напісаў у жанры дзённікавых запісаў «Аповесць для сябе» (апубл. [[1987—88]]1987—1988), у якой змясціў успаміны пра бел.беларускіх пісьменнікаў, літ.літаратурнае і тэатр.тэатральнае жыццё Беларусі ў [[1920—501920—1950-я]] г., сваё жыццё ў лагерах і турмах. Лепшыя творы Мікуліча вылучаюцца псіхалагізмам, глыбінёй пранікнення ў чалавечыя характары, жывой выразнай мовай.
 
{{DEFAULTSORT:Мікуліч Барыс Міхайлавіч}}
 
[[Катэгорыя:Постаці беларускай літаратуры]]
[[Катэгорыя:Асобы]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Барыс_Міхайлавіч_Мікуліч"