Ёсеф Леапольд Звонарж: Розніца паміж версіямі

Скончыў [[Пражская школа арганістаў|Пражскую школу арганістаў]], вучань [[Карл Франц Піч|Карла Франца Піча]]. Адразу па заканчэнні курса быў прыняты асістэнтам, а затым і выкладчыкам, сярод яго вучняў быў, у прыватнасці, [[Антанін Дворжак]]. У [[1856]]— [[1858]] гг. узначальваў школу, затым у [[1860]] г. заняў месца дырэктара Сафійскай акадэміі — жаночагажаночай музычнагамузычнай навучальнай установы.

Найбольшае значэнне маюць музыказнаўчагамузыказнаўчыя працы і навучальныя дапаможнікі Звонаржа, асабліва ў галіне гармоніі, шмат у чым піянерскія для Чэхіі, — перш за ўсё, «Дапаможнік да лёгкага складанніскладання ўжытных кадэнцыі» ({{lang-cs|Navedení k snadnému potřebných kadencí skládání}}; [[1859]]), якоеякія згуляласыгралі важную ролю ў фарміраванніфармаванні чэшскай музычнай тэрміналогіі. Апублікаваў цыкл з васьмі артыкулаў «Слова пра чэшскіхчэшскія народныхнародныя песняхпесні» ({{lang-cs|Slovo o českých národních písních}}; [[1860]]) і четырехтомноечатырохтамовы сходзвод апрацовак чэшскіх народных песень «Чэшскія музычныя помнікі» ({{lang-cs|Hudební památky české}}; [[1862]]—[[1864]]). Аўтар нявыдадзенай і не пастаўленай оперы, царкоўнай музыкі, шматлікіх песень.