Павел Рыгоравіч Казлоўскі: Розніца паміж версіямі

'''Павел Рыгоравіч Казлоўскі''' ([[3 снежня{{ДН|3(16).|12]].[[|1911]]|3}}, [[Санкт-Пецярбург]]  — [[{{ДС|19.|12]].[[|1996]]}})  — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (1974).

Да 1941 вучыўся ў [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскім универсітэце]], працаваў рэпетытарам і сакратаром у адваката ў [[Вільня|Вільні]]. У Вялікую Айчынную вайну ў партызанах у Вілейскай вобласці. 3 1944 года ў Пракуратуры [[БССР]]. Скончыў [[БДУ]] (1960). У 1957-86 гадах у [[Інстытут гісторыі НАНБ|Інстытуце гісторыі АН БССР]].

Даследаваў гісторыю сельскай гаспадаркі і сялянства Беларусі XVII-XVIIIXVII—XVIII ст. Аўтар прац па крыніцазнаўстве і дэмаграфіі беларускай вёскі. Член аўтарскага калектыву «Гісторыі Беларускай ССР» (т. 1, 1972), адзін з рэдактараў і складальнікаў серыі зборнікаў дакументаў «Інвентары магнацкіх уладанняў Беларусі XVII-XVIII XVII—XVIII стст.» («Маёнтак Смаргонь», 1977, «Маёнтак Цімкавічы», 1982). Адзначыў высокую культуру гаспадарання на беларускай вёсцы ў XVII-XVIIIXVII—XVIII ст., што не саступала ўзроўню суседніх краін. Аспрэчыў памылковыя і тэндэнцыйныя меркаванні аб заняпадзе сельскай гаспадаркі Беларусі напярэдадні далучэння беларускіх зямель да Расійскай імперыі. Адзін з перакладчыкаў на беларускую мову кнігі «Літоўская гаспадыня» (1993).

== Бібліяграфія ==

* Землевладение и землепользование в Белоруссии в XVIII  — первой половине XIX в. Мн., 1982;

* Пусть знают и помнят потомки: Браславщина в 1941 — 1944 1941—1944 гг. Мн., 1994 (разам з П. Сырмахам);

* Казлоўскі Павел Рыгоравіч// Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4. - — Мн.: БелЭН, 1997. - — С. 12.