Адам Нарушэвіч: Розніца паміж версіямі

 

У 1748 скончыў Пінскі езуіцкі калегіум, дзе ў 1748 уступіў у ордэн езуітаў, у 1754 — [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскую езуіцкую акадэмію]]. Вучыўся ў Ліёне (Францыя), у Італіі і Германіі. Выкладаў лаціну ў Віленскай акадэміі, заняў там кафедру паэтыкі, дзе выкладаў стылістыку і гісторыю літаратуры. Біскуп смаленскі (з 1788), луцкі (з 1799). Валодаў маёнткам Павець каля Пінска. Пахаваны ў Янаве-Падляшскім.

А. Нарушэвіч адным з першых зрабіў пераклад [[Карнэлій Тацыт|Карнэлія Тацыта]] на славянскую мову (польскую), яго пераклад да цяперашняга часу лічыцца лепшым у еўрапейскай літаратуры, а пераклады [[Гарацый|Гарацыя]] — самымі поўнымі і дасканалымі. Аўтар 7-томнай «Гісторыі Польшчы» (Варшава, 1780—1824), гісторыі Крыма — «Таўрыя» (Варшава, 1781). Гэтыя фундаментальныя працы з'яўляюцца наватарскімі на ўсходнееўрапейскай прасторы — вылучаюцца грунтоўнасцю высноў, дасканалым аналізам крыніц. Заснавальнік ў польскай гістарыяграфічнай школы (г.зв. «школы Нарушэвіча»), якая проціпаўстаўлялася школе [[І. Лялевель|І. Лялевеля]].

 

{{Эпоха Асветніцтва}}

 

 

{{DEFAULTSORT:Нарушэвіч Адам Тадэвуш Станіслаў}}