Эдуард Плантагенет (17-ы граф Уорык): Розніца паміж версіямі
Новая старонка: '{{Дзяржаўны дзеяч | пасада = граф Уорык | імя = Эдвард Плантагенет, 17-ы граф Уорык |...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 13:26, 26 лістапада 2013
Эдвард Плантагенет, 17-ы граф Уорык (25 лютага 1475 — 28 лістапада 1499) — адзіны сын Джорджа Плантагенета, 1-га герцага Кларэнса і Ізабелы Невіл, малодшы брат блажэннай Маргарэт Поўл, графіні Солсберы. Магчымы прэтэндэнт на трон Англіі ў перыяд валадарання каралёў Рычарда III і Генрыха VII. Ён быў апошнім законным прадстаўніком дому Ёркаў па мужчынскай лініі, а пасля яго смерці загасла дынастыя Плантагенетаў у мужчынскім пакаленні.
| Эдвард Плантагенет, 17-ы граф Уорык | ||||
|---|---|---|---|---|
| Edward Plantagenet, 17th Earl of Warwick | ||||
 | ||||
 | ||||
|
||||
| Папярэднік | Ганна Невіл, 16-я графіня Уорык | |||
| Пераемнік | тытул канфіскаваны | |||
| Нараджэнне |
25 лютага 1475 Уорык, Уорыкшыр |
|||
| Смерць |
28 лістапада 1499 (24 гады) Таўэр, Лондан, Каралеўства Англія |
|||
| Месца пахавання | Абацтва Бішам | |||
| Род | Ёркі | |||
| Бацька | Джордж Плантагенет, 1-ы герцаг Кларэнс | |||
| Маці | Ізабела Невіл | |||
| Веравызнанне | Каталік | |||
| Дзейнасць | арыстакрат | |||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | ||||
Біяграфія
Эдвард Плантагенет нарадзіўся 25 лютага 1475 года ва Уорыку, у фамільным маёнтку яго маці, Ізабелы Невіл, старэйшай дачкі Рычарда Невіла, графа Уорыка («Стваральнік каралёў»). Ён стаў графам Уорык пасля пакарання смерцю яго бацькі Джорджа Плантагенета, 1-ы герцага Кларэнс, па абвінавачванні ў дзяржаўнай здрадзе. У верасні 1483 года Эдвард быў пасвечаны ў рыцары Рычардам III у г. Ёрк. Паводле гісторыка Джона Роўза, пасля смерці адзінага сына Рычарда III Эдуарда Мідлгемскага, ён абвясціў сваім спадчыннікам менавіта графа Уорыка.
Пасля гібелі Рычарда III у бітве пры Босварце ў 1485 годзе Эдварда, якому было 10 гадоў, пасадзілі ў Таўэр па загадзе першага караля з дынастыі Цюдараў Генрыха VII. Ён знаходзіўся ў зняволенні да 1499 года, пакуль не ўспыхнула паўстанне пад кіраўніцтвам Перкіна Уорбека і не была раскрыта змова з мэтай дпамагчы графу Уорвіку бегчы. 21 лістапада 1499 года Эдуард быў асуджаны судом у Вэстмінстэры і прызнаны вінаватым. Праз тыдзень ён быў абезгалоўлены, а галава і цела былі пахаваны ў абацтве Бішам у Беркшыры за кошт Генрыха VII. Cа смерцю Эдуарда спынілася прамая законная мужчынская лінія Плантагенетаў.