Кетэ Кольвіц: Розніца паміж версіямі

|імя = КэтэКетэ Кольвіц

'''Кетэ Кольвіц''' ({{lang-de|Käthe Kollwitz}}, нар. '''Шміт''',; [[{{ДН|8 ліпеня]] [[|7|1867]]}}, [[{{МН|Кёнігсберг]] ||}} — [[{{ДС|22 красавіка]]|4|1945}}, [[1945Морыцбург]], Морыцбург, [[Вольная дзяржава Саксонія|Саксонія]]) — нямецкая [[мастачка]], [[графік]] і [[скульптар]].

Кетэ Кольвіц нарадзілася 8 ліпеня 1867 г. у Кёнігсбергу. 1885—1890 гг. вучоба ў Штаўфер-Берна ў Берліне і Хертэрыха ў [[Мюнхен]]е. У 1890 годзе першыя афорты. У [[1891]] годзе выйшла замуж за ўрача Карла Кольвіца, які пасяліўся на поўначы [[Берлін]]а. У [[1892]] годзе нарадзіўся сын Ханс. У тым жа годзе Кольвіц была на прэм'еры спектакля «Ткачы» па п'есе ГерхартаГерхарда Гаўптмана, якая паслужыла штуршком для серыі яе графічных работ «Паўстанне ткачоў» (1895—1898). У 1896 годзе нарадзіўся сын Петэр. У 1898 годзе серыя «Паўстанне ткачоў» была паказана на «Вялікі Берлінскай мастацкай выставе». У 1898—1903 гг. выкладчык у жаночым мастацкім вучылішчы ў Берліне. У 1902—1908 гг. выканала серыю афортаў «Сялянская вайна». У [[1904]] годзе жыла ў [[Парыж]]ы. У 1907 годзе, атрымаўшы прыз «Віла Рамана», жыла ў [[горад Фларэнцыя|Фларэнцыі]]. У 1910 годзе першыя спробы ў галіне скульптуры. У 1914 годзе на вайне загінуў яе сын Петэр. У 1917 годзе Паўль Касірэр арганізаваў яе юбілейную выстаўку. У 1919 годзе Кольвиц атрымала званне прафесара. У 1922—1925 гг. стварыла серыю гравюр на дрэве «Вайна» і «Пралетарыят». У 1927 годзе наведала Маскву. У 1928 годзе стала кіраўніком мастацкай майстэрні графікі ў Прускай Акадэміі мастацтваў. У 1933 годзе пасля прыходу да ўлады нацыянал-сацыялістаў была вымушаная пакінуць Акадэмію мастацтваў. У 1934—1935 гг. стварыла серыю літаграфій «Смерць». У 1936 годзе было негалосна забаронена выстаўляць яе працы. У 1940 годзе памёр яе муж Карл Кольвіц. У 1943—1944 гг. эвакуацыя ў Нордхаўзен, а затым пераезд у Морыцбург пад [[Дрэздэн]]ам па запрашэнні прынца Эрнста Генрыха Саксонскага. Кетэ Кольвіц памерла 22 красавіка 1945 на 77 годзе жыцця.