Станіслаў Лявонавіч Станкевіч: Розніца паміж версіямі

'''Станіслаў Лявонавіч СТАНКЕВІЧ''' ({{ДН|||1886}}, в. Арляняты Ашмянскага пав., цяпер {{МН|Смаргонскі раён|уў Смаргонскім раёне|}} — {{ДС|3|2|1964}}) — беларускі [[выдавец]], [[паэт]].

У 1903-19 працаваў у аптэках [[Пецярбург]]а, падтрымліваў сувязі з [[Б. Эпімах-Шыпіла]]м. 3 пачатку 1920-х г. супрацоўнічаў з [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускім выдавецкім таварыствам]] у [[Вільня|Вільні]], у 1926 адкрыў уласную беларускую кнігарню. Выдаваў разам з [[Зоська Верас|З. Верас]] адрыўныя беларускія календары. У 1920-я г. выступаў з літаратурнымі творамі ў перыядычным друку [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]]. С. Станкевіча лічаць аўтарам зборнікаў вершаў «Смех — не грэх» (1926), «3 майго ваконца» (1928). Пісаў аўтабіяграфічную паэму «Лявонава доля». Арыштаваны органамі НКУС 30.10.1945 і асуджаны на 10 гадоў высылкі ў [[Пермская вобласць|Пермскую вобласць]]. У 1954 вярнуўся ў [[Вільнюс]]. Рэабілітаваны ў 1957.