Міхаіл Сілуянавіч Кахановіч: Розніца паміж версіямі

З сям'і святара. Скончыў [[Харкаўскі ўніверсітэт]] (1910), працаваў выкладчыкам у [[Вільня|Вільні]]. Летам 1915 пераехаў у [[Магілёў]], працаваў выкладчыкам у Магілёўскім рэальным вучылішчы. Член [[Беларускі нацыянальны камітэт, Мінск|Беларускага нацыянальнага камітэта]]. Адзін з арганізатараў, пазней старшыня [[Магілёўскі беларускі камітэт|Магілёўскага беларускага камітэта]].

Рэдактар газеты «Могилевские известия» (1917).

Удзельнік [[З'езд беларускіх арганізацый і партый 1917|З'езда беларускіх арганізацый і партый]] у Мінску (ліпень 1917). Летам 1918 выехаў у Вільню, удзельнічаў у арганізацыі [[Беларускі з'езд Віленшчыны і Гродзеншчыны|Беларускага з'езда Віленшчыны і Гродзеншчыны]], старшыня педагагічнай рады [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. З 1919 кіраўнік школьнага аддзела Цэнтральнай Беларускай рады Віленшчыны і Гродзеншчыны. У 1919—1922 дырэктар Віленскай беларускай гімназіі. Выступаў з публіцыстычнымі артыкуламі ў «Беларускай крыніцы», «Беларускім жыцці», «Беларускіх ведамасцях» і інш.

Аўтар успамінаў пра [[І. Луцкевіч]]а<ref>Апублікаваны ў зборніку: «Памяці Івана Луцкевіча. У першыя ўгодкі смерці яго», 1920.</ref>.

У 1922 абраны паслом у сейм Польскай Рэспублікі, член [[Беларускі пасольскі клуб|Беларускага пасольскага клуба]]. Трымаўся прынцыпу беспартыйнасці, адстойваў нацыянальныя і сацыяльныя правы беларускага народа. Член [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварыства]], актывіст беларускіх грамадскіх і культурна-асветных арганізацый у Вільні. З 1925 у [[БССР]]. Працаваў у рэдакцыях газеце «Савецкая Беларусь» і часопісе «Савецкае будаўніцтва»; у выдавецтвах (у т.л. Беларускім дзяржаўным выдавецтве). Займаўся перакладамі, пераклаў на беларускую мову творы З. Оськіна, В. Владко, П. Кушнера, Я. Захера і інш. Падчас арышту працаваў карэктарам ў друкарні імя Сталіна. Арыштаваны 10.8.1933 у Мінску па адрасе: вул. Пpавіянцкая, д. 20 па справе «[[Беларускі нацыянальны цэнтр, справа|Беларускага нацыянальнага цэнтра]]». Асуджаны паводле пастановы калегіі АДПУ СССР 9.1.1934 як «''член контррэвалюцыйнай арганізацыі БНЦ''» да ВМП. Рэабілітаваны трыбуналам БВА 18.4.1956. Асабовая справа М. Каханівіча № 10182-с (спынена 16.8.1956) з фотаздымкам захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]]. Быў жанаты, меў дзіця.