|
'''Адам Ганоры КІРКОР''' (псеўданімы і крыптанімы: ''A.K.; A.H.K.; J. ze Ś.; J. ze Śliwina; Jacek ze Śliwina; Jan ze Śliwina; K.A.H.; Sobarri; Tułacz Sobarri; Wydawca Albumu Wileńskiego;'' {{ДН|||1818}}, в. [[Слівіна]] [[Мсціслаўскі павет|Мсціслаўскага павета]] Магілёўскай губерні, цяпер [[Манастыршчынскі раён]] [[Смаленская вобласць|Смаленскай вобласць]], [[Расійская Імперыя|Расія]] — {{ДС|||1886}}, [[Горад Кракаў|Кракаў]]), гісторык, этнограф, археолаг, публіцыст, выдавец.
== Біяграфія ==
У [[1832]]—[[1834]] вучыўсяВучыўся ў [[Магілёўская гімназія|Магілёўскай гімназіі]] і(1832—1834), скончыў экстэрнам [[Віленская гімназія|ВіленскайВіленскую гімназію]] гімназіях (апошнюю скончыў экстэрнам у [[1838]]). Паступіў на службу ў Віленскую казённую палату, дзе працаваў да [[1864]] года. Адначасова займаўся літаратурнай і навуковай працай. У [[1843]] годзе выдаваў альманах «Radegast», у [[1845]]—[[1846]]1845—1846 гадах альманах «Pamiętnik umysłowy». У [[1849]] годзе стаў членам [[Віленскі статэстычныстатыстычны камітэт|Віленскага статыстычнага камітэта]], у [[1850]]—[[1854]]1850—1854 гадах рэдагаваў «Памятные книжки Виленской губернии». Праводзіў актыўныя археалагічныя раскопкі ў [[Беларусь|Беларусі]] і [[Літва|Літве]], даследаваў каля 1000 курганоў. З [[1855]] года член [[Віленская археалагічная камісія|Віленскай археалагічнай камісіі]], кіраўнік [[Віленскі музей старажытнасцей|Віленскага музея старажытнасцяў]], якому ахвяраваў свае калекцыі. У [[1856]] годзе стаў членам-карэспандэнтам [[Імператарскае археалагічнае таварыства|Імператарскага археалагічнага таварыства]]; з [[1857]] — членчленам [[Рускае геаграфічнае таварыства|Рускага геаграфічнага таварыства]]. У [[1857]]—[[1858]]1857—1858 гадах выдаваў неперыядычны зборнік «Teka Wileńska», забаронены пасля публікацыі ліста вядомага гісторыка і паліт.палітычнага эмігранта [[І. Лялевель|І. Лялевеля]]. Публікаваў «Pismo zbiorowe Wileńskie» ([[1859]], [[1862]]). У [[1859]] годзе заснаваў уласную друкарню, якая выдала шмат навуковых і мастацкіх кніг. У [[1859]]—[[1865]]1859—1865 гадах выдаваў і рэдагаваў газету [[Kurier Wileński (1840)|«Kurier Wileński» («Виленский вестник»)]] (на польскай і рускай мовах). У [[1863]] годзе прыцягваўся да следства ў сувязі з удзелам у паўстанні яго жонкі [[А. Маеўская|А. Маеўскай]], на варшаўскай кватэры якой хаваўся кіраўнік паўстанцкага ўрада [[Р. Траўгут]]. Кіркор страціў магчымасць працаваць у Вільні; пераехаў у [[Пецярбург]]. Там разам з [[М. Юматаў|М. Юматавым]] у [[1868]]—[[1871]]1868—1871 гадах выдаваў газ.газету «Новое время». З [[1872]] угода ў Кракаве выдаваў літаратурна-навуковыя альманахі «Na dziś» ([[1872]]) i «Teka Krakowska» ([[1884]]). З [[1873]] года член Акадэміі ўмеласці ў Кракаве.
=== Творы ===
* Живописная Россия. Т. 3. Ч. 1: Литовское Полесье. Ч. 2. Белорусское Полесье. СПб., 1882 (факсімільнае перавыд.: Мн., 1993).
== Літаратура ==
{{літ
|* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}
|** Янчук Н. А. К. Киркор: Краткий очерк жизни и деятельности. М., 1888
|** Зямкевіч Р. Адам Ганоры Кіркор. Вільня, 1911
|** Brensztejn Michał. Adam Honory Kirkor. Wilno, 1864
|** Stolzman M. Czasopisma wileńskie Adama Honorego Kirkora. Kraków, 1973
|** Kirkor S. Przeszłość umiera dwa razy. Kraków, 1978
|** Цішчанка І. К. Да народных вытокаў. Мн., 1986
|** ЭГБ, т. 4.
}}
== Спасылкі ==
{{Commonscat|Adam Kirkor}}
{{DEFAULTSORT:Кіркор Адам}} ▼[[Катэгорыя:Постаці літоўскай археалогіі]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі]]
[[Катэгорыя:Выдаўцы Літвы]]
▲{{DEFAULTSORT:Кіркор Адам}}
| 