Намеры Паклонскага змянілі тон кіраўніка эканоміі Пятроўскага, якім пісаў яму, але без адказу{{sfn|Кочегаров|2016|с=61.}}. Таксама жніўнем1654 года да Паклонскага пісаў гетман Януш Радзівіл, ён абураўся нечуванасцю каб «слуга радзівілаўскі» стаў здраднікам, прапаноўваў Паклонскаму гарантыі бяспекі і заступніцтва, каб той вяртаўся да Вялікага княства Літоўскага. Аднак, было запозна, яшчэ ліпенем 1654 года Паклонскі атрымаў аўдыенцыю ў цара [[Аляксей Міхайлавіч, цар і вялікі князь усяе Русі|Аляксея Міхайлавіча]].{{sfn|Кочегаров|2016|с=62.}} Паклонскі прыйшоў пад Смаленск з рэкамендацыйным лістом Б. Хмельніцкага і на чале групы шляхты і мяшчан. Добразычліва прыняты царом, быў абдараваны 100 рублямі і ўзяты на маскоўскую службу ў чыне «палкоўніка беларускага»{{sfn|Rachuba|1982|}}.
Цар паслаў Паклонскага разам з войскам Ваейкава пад Магілёў., Паклонскіён мусіў схіліць горад да здачы і вербаваць мясцовых людзей («беларусцаў») на маскоўскую службу{{sfn|Rachuba|1982|}}. Падчас магілёўскага паходу Паклонскі заняў Чавусы і вастварыў [[Беларускі полк|уласны казацкімоцны полкатрад]]. СхіляўПачатая агітацыя сярод жыхароў Магілёва, не гледзячы на пачатковыя няўдачы, мела даволі хуткі вынік, горад здаўся на пачатку верасня. Будучы ў Магілёве, Паклонскі энергічна вербаваў людзей, а таксама спрабаваў схіліць да капітуляцыіздачы іншыя гарады. У сваёй дзейнасці прыйшоў да вострага канфлікту з камандзірам казацкага корпусу Васілём Залатарэнкам, які спрабаваў паддаць занятыя ўсходнія гарадыземлі ВКЛ пад казацкі ўплыў. СпрабаваўПаклонскі стаяў на інтарэсах цара, адбіраў у казакаў захопленыя тэрыторыі і перашкаджаў казацкай вярбоўцы.{{sfn|Rachuba|1982|}} На думку некаторых даследчыкаў, ён спрабаваў зрабіць падуладныя ямусабе абшары незалежнымі як ад маскоўскай улады, так і ад украінскіх казакаў{{Крыніца?}}. Вясной 1655 года перайшоў на бок Рэчы Паспалітай, служыў у фарміраваннях Януша Радзівіла. Пасля страты Вільні разам з вялікім гетманам пайшоў у [[Кейданы]], затым на пэўны час трапіў у войска брандэнбургскага электара Фрыдрыха Вільгельма, але вярнуўся з [[Брандэнбург-Прусія|Прусіі]] і ўдзельнічаў у барацьбе са шведамі, пакуль не быў захоплены імі ў палон. Сядзеў ў турме ў Мальбарку. Пасля вызвалення ў войска не пайшоў.
