Леанід Уладзіміравіч Маракоў: Розніца паміж версіямі

Пляменнік [[Валерый Маракоў|Валерыя Маракова]]. Скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі]] (1984), працаваў на Мінскім заводзе ЭВМ. З 1987 інжынер-электроншчык на доследна-вытворчым прадпрыемстве па вырабу ўнікальных фізічных прыбораў і абсталявання АН СССР, інш. установах. З 1999 літ. супрацоўнік газеты «Голас Радзімы». З 2001 на творчай рабоце.

===Літаратурная дзейнасць===
Першае апавяданне «Яблыня» надрукаваў у газеце «[[Літаратура і мастацтва (1932)|ЛіМ]]» (1998). Публікуе нарысы аб жыцці рэпрэсаваных беларускіх пісьменнікаў, вострасюжэтныя апавяд. ў рэспублік. перыяд. друку (час. «[[Полымя (1922)|Полымя]]», «[[Маладосць (1953)|Маладосць]]», «Крыніца», «Роднае слова», «[[Дзеяслоў (2002)|Дзеяслоў]]», «Arche», «Беларусь», «Першацвет»; газ. «Советская Беларусь», «Звязда», «Народная воля», «[[Літаратура і мастацтва (1932)|ЛіМ]]», «Наша ніва» і інш.). Даследуе лёс і мастацкую спадчыну рэпрэсаваных бел. пісьменнікаў. Напісаў кнігу пра жыццёвы і творчы шлях В. Маракова («В. Маракоў. Лёс. Хроніка. Кантэкст», 1999). Укладальнік даведніка «Вынішчэнне: рэпрэсаваныя беларускія літаратары» (2000), кнігі выбр. тв. В. Маракова і ўспамінаў пра яго «[[Рабінавая ноч]]» (2003), энцыклапед. даведніка ў 3 т. «Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991» (2002—2003). Аўтар кніг прозы пра сучаснікаў у няпросты час пераходнага грамадства, пра праблемы маралі, кахання, станаўлення рыначных адносін, развіцця малага бізнесу. Творы М.Маракова перакладзены на рускую, нямецкую і англійскую мовы. Чл. Саюза бел. пісьменнікаў (2001), Саюза бел. журналістаў (2001), Міжнар. ПЭН-клуба (2002). Лаўрэат прэміі імя Ф. Багушэвіча (2006).