Матэрыяльны пункт: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др вырашэнне неадназначнасцяў using AWB |
Няма тлумачэння праўкі Тэгі: першае рэдагаванне Візуальны рэдактар |
||
Радок 9:
Дапушчальнасць або недапушчальнасць прыняцця цела за матэрыяльны пункт вызначаецца ўмовамі канкрэтнай задачы. Так, напрыклад, [[Планета Зямля|Зямлю]] можна лічыць матэрыяльным пунктам пры разглядзе яе руху вакол [[Сонца]] і нельга — калі разглядаецца яе рух вакол сваёй асі.
У вызначэнне матэрыяльнай кропкі мы ўключылі ўмову, што яна павінна быць макраскапічным целам. Гэта зроблена для таго, каб да яе руху можна было ўжываць класічную механіку. Аднак у шэрагу выпадкаў і рух мікрачасцін можа разглядацца на аснове класічнай механікі. Сюды адносяцца, напрыклад, рух электронаў, пратонаў або іёнаў у паскаральніках і электронна-іённых прыборах. У гэтых выпадках мікрачасціны можна разглядаць як матэрыяльныя кропкі класічнай механікі.
Механіка адной матэрыяльнай кропкі або, карацей, механіка кропкі ў класічнай фізіцы з'яўляецца асновай для вывучэння механікі наогул. З класічнай пункту гледжання адвольнае макраскапічнай цела або сістэму тэл можна разумова разбіць на малыя макраскапічныя часткі, якія ўзаемадзейнічаюць паміж сабой. Кожную з такіх частак можна прыняць за матэрыяльную кропку.
Тым самым вывучэнне руху адвольнай сістэмы тэл зводзіцца да вывучэння сістэмы ўзаемадзейнічаюць матэрыяльных кропак. Натуральна таму пачаць вывучэнне класічнай механікі з механікі адной матэрыяльнай кропкі, а затым перайсці да вывучэння сістэмы матэрыяльных кропак.
Абярэм якую-небудзь адвольную сістэму адліку і будзем адносіць да яе рух матэрыяльнай кропкі. Рух пункту будзе апісана цалкам, калі будзе вядома яе становішча ў любы момант часу адносна абранай сістэмы адліку. Становішча кропкі мы дамовімся характарызаваць яе прастакутнымі каардынатамі х, у, г, якія з'яўляюцца праекцыямі яе радиуса- вектара г на каардынатныя восі. Поўнае апісанне руху зводзіцца таму да знаходжання трох каардынатаў х, у, г як функцый часу t:
x = x(t) , y = y(t) , z = z(t) ,
або да знаходжання адной вектарнай функцыі
r = r(t).
Аднак для фармулёўкі асноўных законаў механікі, з дапамогай якіх тэарэтычна могуць быць знойдзеныя якія разглядаюцца функцыі, істотныя два новых паняцці - паняцце хуткасці і асабліва паняцце паскарэння.
== Гл. таксама ==
|