Румбольд Валімонтавіч: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др удакладніў, не ў Крэўскім старостве, а "над Свіслаччу"
др ст., ф.
Радок 24:
| вікісховішча =
}}
'''Румбольд-Ламберт Валімонтавіч''', '''Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч''' (? {{ДН|||1371}} — [[лістапад]] {{ДС|||1432}}) — [[Старосты жамойцкіяПаны-рада|староста жамойцкірадца]] (вялікага князя [[1409Вітаўт]]а, [[1411Старосты жамойцкія|староста жамойцкі]] (1409—1411), [[Маршалкі земскія літоўскія|маршалак земскі ВКЛлітоўскі]] ([[1412]]-1432), [[Ваяводы віцебскія|староста віцебскі]] (узг. [[1422]]<ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>). Адзін з [[Паны-рада|радцаў]] вялікага князя [[Вітаўт]]а. Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў [[1409]].
 
Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409 годзе.
Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]] ў чэрвені [[1409]] Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у [[Жамойць]], дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаіл Кухмайстэр|Міхайла Кухмайстра]], такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref>. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] ([[1414]]—[[1418]]).
 
Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]], ўчэрвенем чэрвені [[1409]] года вял.кн. Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у [[Жамойць]], дзе Румбольдён займае ўсе ордэнскія замкі, і бярэ ў палонпалоніць ордэнскага фогта Жамойці [[МіхаілМіхаэль КухмайстэрКухмайстр|МіхайлаМіхаэля Кухмайстра]], такім чынам вярнуўшы-- гэтуювяртае зямлю пад ўладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref>. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] ([[1414]]—[[1418]]1414—1418).
Падтрымліваў [[Свідрыгайла|Свідрыгайлу]]. У [[лістапад]]зе [[1432]] быў разам з братам [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнутам]] пакараны смерцю па загадзе [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]].
 
ТрымаўСярод іншага трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>.
Меў сына Міхала, які ў сяр. [[15 ст.]] атрымаў ад [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве.
 
Падтрымліваў [[Свідрыгайла|Свідрыгайлу]]. У [[лістапад]]зелістападзе [[1432]] быўгода разам з братам [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнутам]] пакараны смерцю па загадзе вял.кн. [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]].
Трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>.
 
Меў сына Міхала, які ў сяр. [[15XV ст.]] атрымаў ад вял.кн. [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь сялянскіх сем'яў"чалавек" у Вількамірскім старостве.
 
== Радавод ==