Андрэй Арсеньевіч Таркоўскі: Розніца паміж версіямі

|дата нараджэння = 4.4.1932

|дата смерці = 29.12.1986

|месца смерці = {{Месца смерці|Парыж}}, [[Францыя]]

'''Андрэ́й Арсе́ньевіч Тарко́ўскі''' ({{lang-ru|Андре́й Арсе́ньевич Тарко́вский}}) ({{ДН|4|4|1932}}, Юр'евецЮр’евец, [[Іванаўская вобласць]], [[РСФСР]] — {{ДС|29|12|1986}}, [[Парыж]], [[Францыя]]) — [[{{кінарэжысёр]],|СССР|Расіі|XX [[стагоддзя}} і {{сцэнарыст]]|СССР|Расіі|XX стагоддзя}}. Адзін з нешматлікіх [[СССР|савецкіх]] [[Кінарэжысёр|рэжысёраў]] артхауснага кіно. Сын [[Арсеній Аляксандравіч Таркоўскі|Арсенія Таркоўскага]].

Вучыўся ў Маскоўскім інстытуце ўсходазнаўства, працаваў у геалагічных партыях. Скончыў рэжысёрскі факультэт [[Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі|Усесаюзнага дзяржаўнага інстытута кінематаграфіі]] (1960). Дыпломная работа — кароткаметражны фільм «Каток і скрыпка» атрымала галоўны прыз фестывалю студэнцкіх фільмаў у Нью-Ёрку (1961). З 1961 рэжысёр на кінастудыі «[[Масфільм]]». У 1982 выехаў у [[Італія|Італію]], дзе ў працэсе пошукаў натуры для новага фільма зняў дакументальную стужку «Час падарожжа» (1982). Атрымаў шырокае міжнароднае прызнанне ўжо першы поўнаметражны фільм «Іванава дзяцінства» (1962). Пазней ствараў арыгінальныя па форме і зместу кінатворы — «Страсці па Андрэю» (1966; выйшаў у свет у 1971 пад назвай «Андрэй Рублёў»), «Салярыс» (1972), «[[Люстэрка, фільм|Люстэрка]]» (1975), «Сталкер» (1980), «[[Настальгія, фільм|Настальгія]]» (1983, Італія), «Ахвярапрынашэнне» (1986, Швецыя). У 1977 паставіў «Гамлета» ў Маскоўскім Тэатры імя Ленінскага камсамола, а ў 1983 — оперу «Барыс Гадуноў» у тэатры «Ковент-Гардэн» (Лондан). Як акцёр зняўся ў фільмах «Мне дваццаць гадоў» («Застава Ільіча», 1964), «Сяргей Лазо» (1967). Стварыў наватарскую кінамову, для якой характэрны метафарычнасць, ускладненая сімвалічнасць, абвостраная ўвага да прыродных з'яўз’яў, стыхій. Для творчай манеры Т. ўласцівы складанасць вобразнага вырашэння, схільнасць да асэнсавання філасофскіх і маральна-этычных праблем, своеасаблівая дакументальнасць і паэтычнасць, адухоўленасць мастацкай атмасферы фільма, эмацыянальнасць і да т.п.