Афіны: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Спасылкі: вікіфікацыя з дапамогай AWB |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Гісторыя: арфаграфія, перанесена: падпараткаваны → падпарадкаваны з дапамогай AWB |
||
Радок 78:
У архаічную эпоху горадам кіравалі васілеўсы (цары), потым архонты, з канца 6 ст. да н.э. усталявалася рабаўладальніцкая дэмакратыя. Найбольшага росквіту Афіны дасягнулі ў так званы залаты век Перыкла (5 ст. да н.э.). У канцы 4 ст. да н.э. апылуліся пад уладай Македоніі, у 1 ст. да н.э. захоплены рымлянамі. Багатая культурная спадчына Старажытнай Грэцыі і яе сталіцы Афін паслужыла асновай еўрапейскай культуры. Глыбокія язычніцкія традыцыі, высокі ўзровень навукі і адукаванасці ў Афінах не спрыялі хуткаму распаўсюджанню хрысціянства сярод гараджан, таму прапаведніцкая дзейнасць сярод афінян першых прапагандыстаў новай веры, у тым ліку апостала [[Павел, апостал|Паўла]], асаблівага поспеху не мела.
Філасофскія школы былі зачынены ў [[529]] годзе па загадзе імператара [[Візантыйская імперыя|Візантыі]] [[Юстыніян I|Юстыніяна I]]. З цягам часу Афіны страцілі сваю велічнасць і ператварыліся ў правінцыяльнае мястэчка. З [[13 стагоддзе|XIII]] па [[15 стагоддзе|XV]] стагоддзі на горад прэтэндавалі візантыйскія, італьянскія і французскія рыцары з [[Лацінская імперыя|Лацінскай імперыі]], але ў 1458 годзе, горад быў
Афіны былі пустынымі і амаль бязлюднымі, калі яны сталі сталіцай новага [[Каралеўства Грэцыя|Грэчаскага Каралеўства]] ў [[1833]] годзе. У наступныя дзесяцігоддзі горад, адпаведна статусу, буйнеў і развіваўся. У [[1923]] годзе горад зведаў буйное пашырэнне пасля [[Грэчаска-турэцкі абмен насельніцтвам|Малаазійскай катастрофы]], калі хаатычна былі створаны новыя раёны для бежэнцаў з [[Малая Азія|Малой Азіі]].
| |||