Навучанне: Розніца паміж версіямі

Важна не проста даць якое-небудзь вызначэнне навучання, а так вызначыць яго сутнасць, каб найбольш дакладна ўхапіць спецыфіку гэтага самастойнага з'явы грамадска-гістарычнай практыкі.

 

Часта навучанне вызначаецца як выгляд пазнання - працэс знаходжання [[Ісціна|ісціны]], адлюстраванне аб'ектыўнай рэальнасці ў свядомасці вучня. Арыентацыя на такі пункт адліку змушае вучонага і практыка канцэнтравацца вакол таго, што адбываецца ў галаве чалавека, падмяняць дыдактычную пазіцыю псіхалагічнай.

Патрэба ў дыдактыцы як галіны ведаў з'явілася тады, калі стала неабходным навучаць не аднаго вучня, а адразу некалькіх. Пытанне, як арганізаваць навучанне адначасова многіх людзей, і задае сэнс усёй дыдактычнай тэорыі. Невыпадкова, што нават у пазнавальных парадыгмы формы арганізацыі навучання традыцыйна дзеляцца на франтальныя, групавыя і індывідуальныя. Гэтая тыпалогія ніяк не выцякае з формаў і спосабаў пазнання, а ў яе аснову пакладзены колькасны прыкмета - ахоп навучэнцаў навучальнага калектыву, якія ўдзельнічаюць у пэўнай вучэбнай сітуацыі. (Для асобных выпадкаў такая тыпалогія цалкам здавальняючая.)

[[Выява:France in XXI Century. School.jpg|thumb|справа|Школа 21 стагоддзя дзейнічае па прынцыпе не чытання думак у [[мозг]]у, а запампоўкі ведаў у мозг. Картка «Францыя ў 21 стагоддзі»]]

 

 

== Гл. таксама ==