Радзівілы: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) |
|||
Радок 35:
У [[1569]] г., нягледзячы на супраціўленне магнатаў (у т.л. Радзівілаў), была заключана [[Люблінская унія]]. Крыху раней, у [[1564]], [[паны-рада]] «добраахвотна» адмовіліся ад статуса прывілеяванага саслоўя, фармальна атрымаўшы такія ж правы, як і простая шляхта. Але фактычная вага палітычных дзеячаў залежала ад памераў іх маёнткаў, і магнаты працягвалі ставіць амаль выключна сваіх прадстаўнікоў на найвышэйшыя дзяржаўныя пасады.
Вялізныя ўладанні роду тым часам усё пашыраліся. [[Мікалай Радзівіл Чорны]] набыў у [[1555]] годзе [[Налібакі]], [[Солы]] і [[Свядасць]], у 1558 — [[Клецк]] і [[Давыд-Гарадок]], таксама [[горад Высокае|Высокае]] пад Бярэсцем, а праз шлюб з дачкой польскага магната [[
У канцы XVI ст., ў ВКЛ пачалася каталіцкая [[Контррэфармацыя]]. Тады сыны Мікалая Чорнага вярнуліся ў [[каталіцтва]], а адзін з іх, Ежы, нават стаў спачатку біскупам віленскім, а потым [[біскуп кракаўскі|кракаўскім]]. Каб пазбегнуць драбнення і страты радавых маёнткаў, сыны Мікалая Чорнага ў 1579 у ўтварылі пагадненне аб стварэнні неадчужальных вотчын — [[ардынацыя|ардынацы]]й. Такія ўладанні павінны былі пераходзіць без падзелу ва ўладанне старэйшага сына, а пры адсутнасці такога — да прадстаўніка старэйшай на той момант галіны Радзівілаў. Так узніклі тры ардынацыі: [[Нясвіжская ардынацыя|Нясвіжская]] (уладанне [[Мікалай Крыштаф Радзівіл Сіротка|Мікалая Крыштафа Сіроткі]] і яго нашчадкаў), [[Клецкая ардынацыя|Клецкая]] (уласнасць яго брата Альбрэхта) і [[Алыцкая ардынацыя|Алыцкая]] (уладанне малодшага з братоў Станіслава Мікалая).
| |||