Старажытнаяўрэйская мова: Розніца паміж версіямі

'''Старажытнаяўрэйская мова''' або '''біблейскі іўрыт'''  — першая [[яўрэйскія мовы|мова яўрэяў]], распаўсюджаная ў [[Зямля Ізраільская|Старажытным Ізраілі]] ([[Ханаан]], ({{Lang-hbo|אֶרֶץ כְּנַעַן}}  — краіна Ханаанская; {{Lang-hbo|אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל}}  — краіна Ізраільская). На працягу [[I тысячагоддзе да н.э.|1-га тысячагоддзя да н.э.]] была як у вусным, так і ў пісьмовым ужытку, выйдучы пасля з вуснага ўжывання<ref>Дакладны час, калі старажытнаяўрэйская мова перастала ўжывацца ў якасці паўсядзённай, застаецца прадметам дыскусіі.</ref>. Асноўным помнікам старажытнаяўрэйскай мовы з'яўляеццаз’яўляецца яўрэйскае Свяшчэннае Пісанне ([[Танах]], [[Стары Запавет]]), акрамя яго захаваліся нешматлікія эпіграфічныя тэксты і фрагменты [[Кніга Прамудрасці Ісуса, сына Сірахава|Кнігі Прамудрасці Ісуса, сына Сірахава]]<ref>Ламбдин 2003: 21.</ref>.

Сучасны [[іўрыт]] з'яўляеццаз’яўляецца штучна адроджанай формай старажытнаяўрэйскай мовы<ref>Коган, Лезов 2009: 296.</ref>.