Вікіпедыя

Эрнэст Рэзерфорд: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
вікіфікацыя
др вікіфікацыя з дапамогай AWB
Радок 11:
|Знакамітыя вучні = [[Пётр Леанідавіч Капіца]]<br />[[Патрык Мейнард Сцюарт Блэкет]]<br />[[Ганс Вільгельм Гейгер]]<br />[[Фрэдэрык Содзі]]<br />[[Эрнест Томас Сінтан Уолтан]]<br />[[Джэймс Чэдвік]]<br />[[Джон Дуглас Кокрафт]]<br />[[Эдуард Віктар Эплтан]]<br />[[Ота Ган]]
|Вядомы як = «бацька» ядзернай фізікі
|Узнагароды і прэміі = [[Нобелеўская прэмія па хіміі]] (1908)<br />[[Медаль Румфорда]] (1905)<br />[[Медаль Эліота Крэсана ]] (1910)<br /> [[Медаль Матэуччы]] (1913)<br />[[Медаль Коплі]] (1922)<br />[[Медаль Франкліна]] (1924)<br />[[Фарадэеўская лекцыя]] (1936)
{{{!}} style="background: transparent"
{{!}}{{Ордэн Заслуг, Вялікабрытанія}}{{!!}}{{Рыцар-бакалаўр}}
Радок 29:
 
Эрнэст быў чацвёртым дзіцём у сям'і з дванаццаці дзяцей. Меў цудоўную памяць, волатаўскае здароўе і сілу.
З адзнакай закончыў пачатковую школу, атрымаўшы 580 балаў з 600 магчымых і прэмію ў 50 фунтаў стэрлінгаў для працягу вучобы ў каледжы Нельсана. Чарговая стыпендыя дазволіла яму працягнуць навучанне ў Кентэрберы-каледжы ў [[Крайстчэрч|Крайстчэрчы]]ы (цяпер [[:en:University of New Zealand|Новазеландскі ўніверсітэт]])<ref>{{cite web|url=http://www.alhimik.ru/great/reserford.html|title=Биография Эрнеста Резерфорда|last=Рукк|first=Н.С.|accessdate=2009-08-19|archiveurl=http://www.webcitation.org/65NALjTT8|archivedate=2012-02-11}}</ref>. У тыя часы гэта быў маленькі ўніверсітэт з 150 студэнтамі і ўсяго 7 прафесарамі. Рэзерфорд захапляецца навукай і з першага дня пачынае даследчыцкую работу<ref name=kapitsa1938/>.
 
Яго магістарская праца, напісаная ў 1892 годзе, называлася «Магнетызацыя жалеза пры высокачастотных разрадах». Праца тычылася выяўлення высокачастотных радыёхваль, існаванне якіх было даказана ў 1888 годзе нямецкім фізікам [[Генрых Герц|Генрыхам Герцам]]. Рэзерфордам быў прыдуманы і зроблены прыбор — магнітны дэтэктар, адзін з першых прыёмнікаў электрамагнітных хваль.
Радок 105:
Выпампоўваючы паветра з пасудзіны з торыем, Рэзерфорд вылучыў эманацыю торыя (газ, вядомы цяпер як [[Радон-220|тарон]] ці радон-220, адзін з [[Ізатопы радона|ізатопаў радона]]) і даследаваў яе іанізавальную здольнасць. Было высветлена, што актыўнасць гэтага газу кожную хвіліну меншае ўдвая.
 
Вывучаючы залежнасць актыўнасці радыеактыўных рэчываў ад часу, навуковец адкрыў [[Закон радыеактыўнага распаду|закон радыеактыўнага распаду]].
 
Бо ядры атамаў хімічных элементаў досыць устойлівыя, Рэзерфорд выказаў здагадку, што для іх ператварэння ці разбурэння патрэбна вельмі вялікая энергія. Першае ядро, падпалае штучнаму ператварэнню — ядро атама [[азот]]а. Бамбуючы азот [[альфа-часціца]]мі з вялікай энергіяй, Рэзерфорд выявіў з'яўленне пратонаў — ядзер атама [[вадарод]]а.
Радок 207:
 
{{DEFAULTSORT:Рэзерфорд}}
[[Катэгорыя:ПостаціВучоныя брытанскай навукіВялікабрытаніі]]
[[Катэгорыя:Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па хіміі]]
[[Катэгорыя:Першаадкрывальнікі хімічных элементаў]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Эрнэст_Рэзерфорд"