Юліус Зэер: Розніца паміж версіямі

'''Юліус Зэер''' ([[Чэшская мова|чэш]]. ''Julius Zeyer'', [[26 чэрвеня]] [[1841]]  —†[[29 студзеня]] [[1901]])  — [[Чэхія|чэшскі]] [[паэт]], пісьменнік, [[драматург]], прадстаўнік неаромантызма.

Паходзіў з старадаўняга французскага шляхецкага роду з боку бацькі, па мацярынскай лініі  — з заможнай пакаталічанай габрэйскай сям'і. Нарадзіўся ў Празе ў 1841 годзе, рана страціў бацьку. Разам з маці вымушаны быў заняцца сямейнай справай - дрэваапрацоўкай, вучыўся на цесляра ў Вене, дзе скончыў рэальнае вучылішча. У 1861 годзе стаў працаваць у цяслярнай майстэрні ў Вене. Потым жыў у Германіі, Швейцарыі і Францыі. У гэты час захапіўся літаратурай.

Па павярэнню ў Празе паступіў на філасофскі факультэт Карлавага універсітэта. Адначасова актыўна займаўся вывучэннем замежных моў  — англійскай, французскай, італьянскай, іспанскай, расейскайрускай, польскай, санскрыту і копцкай. У 1873 годзе выйшла першае яго апавяданне «Прыгожыя зубкі». З 1882 года быў выхавальнікам дзяцей графа Гарраха. Пасля працягнуў свае падарожжы. З 1887 года пабываў у Нідэрландах, Бельгіі, Іспаніі, Польшчы, Украіне (на паўвостраве Крым), дзе ён быў некалькі разоў у якасці выхавальнік, Славеніі, Харватыі, Афрыцы, краінах Далёкага Усходу.

Знаходжанне на Украіне адбілася ў творчасці Зэера  — «Песня пра помсць за Ігара» (1882 год), «Песня пра гора добрага малайца Рамана Васільевіча».

У драматургіі, Зеер аддаваў перавагу гістарычным і казачным сюжэтам, спыняе сваю ўвагу на славацкай народнай казцы  — па яе матывах у 1898 годзе стварае драму «Радуз і Магулена», па матывах якой у 1970 годзе зняты кінафільм.