Юрый Яўгенавіч Дзямідчык: Розніца паміж версіямі
Новая старонка: '{{Вучоны}} {{цёзкі2|Дзямідчык}} '''Юрый Яўгенавіч Дзямідчык''' (нар. {{ДН|14|3|1958}} — {{ДС|13|3|20172}}) —...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 10:30, 23 ліпеня 2020
Юрый Яўгенавіч Дзямідчык (нар. 14 сакавіка 1958 — 13 сакавіка 20172) — вучоны ў галіне анкалогіі. Член-карэспандэнт Нацыянальная акадэмія навук Беларусі (2009). Доктар медыцынскіх навук (1998), прафесар (2002). Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь. Лаўрэатамі міжнароднай прэміі ў галіне навукі Скопус Эвардс[1].
| Юрый Яўгенавіч Дзямідчык | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 14 сакавіка 1958 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 13 сакавіка 2017 (58 гадоў) |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | навуковец, выкладчык універсітэта |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар медыцынскіх навук (1998) |
| Навуковае званне |
|
| Альма-матар |
|
| Узнагароды |
 |
Біяграфія
Скончыў Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1981). З 1981 года ў НДІ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі Міністэрства аховы здароўя БССР. З 1994 года асістэнт, дацэнт, з 1996 года загадчык кафедры Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта.
У 2009—2014 гадах рэктар дзяржаўнай установы адукацыі «Беларуская медыцынская акадэмія паслядыпломнай адукацыі», з 2014 года загадчык кафедры Беларускай медыцынскай акадэміі паслядыпломнай адукацыі.
Навуковая дзейнасць
Навуковыя працы прысвечаны вывучэнню малекулярна-генетычных механізмаў патагенезу карцынам шчытападобнай залозы і яечнікаў, распрацоўцы новых метадаў дыягностыкі, лячэння і прагназавання ў анкалогіі. Даследаваў Патагенез і клінічнае плыні рака шчытападобнай залозы, выканаў цыкл работ па ўдасканаленні лячэння гэтага захворвання. Прапанаваў новыя спосабы дыягностыкі дадзенага наватворы, заснаваныя на аналізе экспрэсіі маркерных генаў у матэрыяле аспірацыйнай біяпсіі. Распрацаваў метады лячэння хворых з рэфрактэрнымі да цытастацікам формамі метастатычнага медулярнага рака шчытападобнай залозы і абгрунтаваў выкананне медыастынальных лімфадысекцый у дадзенай катэгорыі пацыентаў. Стварыў комплексную тэхналогія аднаўлення брушной сценкі з выкарыстаннем клетачнай аутотрансплантации мезенхімальных ствалавых клетак з тлушчавай тканіны ў пацыентаў з пасляаперацыйнымі вентральной кіламі вялікіх і гіганцкіх памераў.
Аўтар больш за 500 навуковых прац, у тым ліку 15 манаграфій (і даведнікаў)[2].
Зноскі