Ігар Васільевіч Курчатаў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др вікіфікацыя з дапамогай AWB
др →‎Біяграфія: clean up, typos fixed: 1920 году → 1920 года (5) з дапамогай AWB
Радок 23:
Пасля 1908 сям’я пераехала ў [[Сімбірск]], дзе бацька служыў у землеўпарадкавальнай камісіі, а Ігар ў [[1911|1911 годзе]] паступіў у казённую мужчынскую гімназію. У 1912 яны перабраліся ў [[Сімферопаль]]. Сям’я бедавала, таму Ігар адначасова з вучобай у Сімферопальскай мужчынскай казённай гімназіі скончыў вячэрнюю рамесную школу, атрымаў спецыяльнасць слесара і працаваў на невялікім механічным заводзе. Улетку ён працаваў у землеўпарадкавальных экспедыцыях.
 
Па ўсіх прадметах меліся выдатныя адзнакі. Аднак залатога медаля Ігар Курчатаў не атрымаў: ва ўмовах вайны ўлады перасталі іх выдаваць. У верасьниверасні 1920 годугода І. В. Курчатаў паступіў у Таўрычны ўніверсітэт на фізіка-матэматычны факультэт. Да лета 1923 г., нягледзячы на голад і патрэбу, ён датэрмінова і з выдатнымі поспехамі скончыў універсітэт. Улетку падпрацоўваў то на будаўніцтве чыгункі, то вартаўніком, то выхавальнікам. Паступіў на 3 курс караблебудаўнічага факультэта Петраградскага політэхнічнага інстытута.
 
Улетку 1924 гады працаваў у гідраметэаралагічным цэнтры ў Феадосіі. У Паўлоўскай магнітна-метэаралагічнай абсерваторыі пад кіраўніцтвам прафесара В.Абаленскага выканаў першую навуковую працу. Пасьля адлічэння з Петраградскага палітэха ў лістападзе паступіў асістэнтам на кафедру фізікі Азербайджанскага політэхнічнага інстытута ў [[Баку]].
Радок 29:
У 1925 годзе па рэкамэндацыі прафесара С. Н. Вусатага, з якім Курчатаў працаваў у Баку, стаў навуковым супрацоўнікам у Фізіка-тэхнічным інстытуце ў Ленінградзе пад кіраўніцтвам акадэміка А. Ф. Іофе.
 
3 лютага 1927 годугода ажаніўся з Марынай Дзмітрыеўнай Сінельнікавай — сястрой свайго калегі і прыяцеля Кірылы Сінельнікава, з якім ён быў знаёмы яшчэ з часоў працы ў Баку. Пачаў весці выкладчыцкую дзейнасць як сверхштатный дацэнт ЛФТИ.
 
З 1 кастрычніка 1930 годугода загадчык фізічным аддзелам Ленінградскага фізіка-тэхнічнага інстытута.
 
Сваю навуковую дзейнасць Курчатаў пачаў з вывучэння уласцівасцей [[дыэлектрык]]аў, у тым ліку і нядаўна адкрытай фізічнай з’явы — [[Сегнетаэлектрычнасць|сегнетаэлектрычнасці]].
 
Адным з першых (ў 1932 годзе) у [[СССР]] прыступіў да вывучэння фізікі атамнага ядра. У гэты час І. В. Курчатаў быў супрацоўнікам фізічнага аддзела Радыевага інстытута, под кіраўніцтвам В. Г. Хлопина, і адначасова ўзначаліў лабараторыю па вывучэнні атамнага ядра, створаную ў ЛФТИ па ініцыятыве А. Ф. Іофе. У 1932 годзе Г. А. Гамова (у далейшым які эміграваў у ЗША) і Л. В. Мысоўскі прадставілі да разгляду Навукоўцам саветам інстытута праект новага прыбора, і пасля яго зацвярджэння, пад кіраўніцтвам і пры непасрэдным удзеле Г. А. Гамова (на пачатковым этапе), І. В. Курчатава і Л. В. Мысовская, створаны першы ў Еўропе цыклатрон (запушчаны ў 1937 г.); менавіта на гэтай ўстаноўцы пачаў свае даследаванні І. В. Курчатаў. У 1936 годугода І. В. Курчатава, Б. В. Курчатава, Л. І. Русиновым і Л. В. Мысоўскім ў Радыевым інстытуце была адкрыта з’ява ізамерыі штучна створаных ядраў.
 
У 1933 годзе прафесар И.Курчатаў узначаліў аргкамітэт першай Усесаюзнай канферэнцыі па атамнаму ядру, якая сабрала ў Ленінградзе вядучых савецкіх і замежных навукоўцаў. У 1937 быў зацверджаны на пасадзе завкафедры эксперыментальнай фізікі ЛФТИ, у 1938 вылучаны ў правадзейныя члены Акадэміі навук СССР. У 1939 абраны дэпутатам Ленінградскага гарадскога Савета па 158 акрузе.
Радок 43:
З 1942 працаваў у Казані, затым Маскве. 29 верасня 1943 года абраны сапраўдным членам [[АН СССР]].
 
У 1948 годугода Курчатаў ўступіў у ВКП (б). Дэлегат [[XX з’езд КПСС|XX з’езда КПСС]].
 
Курчатава лічаць родапачынальнікам савецкага атамнага праекта, ён вёў яго з самага старту 28 верасня 1942 года да ўласнай смерці.