Гіпон: Розніца паміж версіямі

Ён быў цэнтрам некалькіх старажытных сабораў і домам [[Філосаф|філосафафілосаф]]а, [[Багаслоўе|багаслова]], [[Настаўнік Царквы|Доктара Царквы]] і аднаго з самых уплывовых [[Айцец Царквы|Айцоў Царквы]], [[Аўгусцін Аўрэлій|Святога Аўгусціна Гіпонскага]].

Гіпа — гэта [[Лацінская мова|лацінізаваная]] назва «''ʿpwn''» ([[Пунічная мова|пун.]] 𐤏𐤐𐤅𐤍) верагодна, звязана са словам «''ûbôn''», якое азначае «''гавань''».<ref>{{cite book|isbn=9781107460416|title=The New [[Cambridge Medieval History]]: Volume 2, c.700-c.900|last1=McKitterick|first1=Rosamond|date=2015-05-21}}</ref> Горад быў упершыню заселены [[Фінікійцы|фінікійцамі]] з [[Цір]]а прыкладна ў [[XII стагоддзе да н.э.|XII ст. да н. э.]] Каб адрозніць яго ад [[Гіпон Дыярыцкі|Гіпона Дыярыцкага]] («''Hippo Diarhytus''», сучасная [[Бізерта]] ў [[Туніс]]е), [[рымляне]] пазней назвалі яго Гіпонам Царскім («''Hippo Regius''»), бо гэта была адна з рэзідэнцый [[Нумідыя|нумідыйскіх]] цароў. Найбліжэйшая да яго рака была лацінізавана як [[Убус]], а [[Заліў|заліў]] на ўсход ад яе быў вядомы як [[заліў Гіпа]].

Марскі горад каля [[Вусце ракі|вусця]] ракі Убус, ён стаў [[Рымская калонія|рымскай калоніяй]], якая квітнела і стала буйным горадам у [[Афрыка (рымская правінцыя)|Рымскай Афрыцы]]. Ён таксама найбольш вядомы як епархія Святога Аўгусціна Гіпонскага ў яго пазнейшыя гады. У [[430|430 годзе]] вандалы прасунуліся на ўсход уздоўж узбярэжжа [[Паўночная Афрыка|Паўночнай Афрыкі]] і [[Асада Гіпона|асадзілі сцяной горад]]. Унутры Святы Аўгустын і яго святары маліліся аб выратаванні ад захопнікаў, выдатна ведаючы, што падзенне горада будзе азначаць смерць або зварот у [[Арыянства|арыянства]] для большай часткі [[Каталіцтва|каталіцкага]] насельніцтва<ref>{{Cite encyclopedia|encyclopedia=[[Каталіцкая энцыклапедыя]]|year=1907|last=Portalié|first=Eugène|volume=2|title=St. Augustine of Hippo|wstitle=St. Augustine of Hippo|ref=harv}}</ref>. [[28 жніўня]] [[430|430 года]], праз тры месяцы пасля пачатку аблогі, Святы Аўгустын (якому было 75 гадоў) памёр, магчыма, ад голаду ці стрэсу, паколькі пшанічныя палі за межамі горада былі неапрацаваныя. Праз 14 месяцаў голад і непазбежныя хваробы спусташалі як жыхароў горада, так і вандалаў за яго сценамі. Горад паў пад ціскам вандалаў, і [[Гейзерых|кароль Гейзерых]] зрабіў яго першай сталіцай Вандальскага царства да захопу Карфагена ў 439 годзе.

Прыкладна ў трох кіламетрах ад Гіпона ў [[XI стагоддзе|XI стагоддзі]] берберскія [[Зірыды|зірыды]] заснавалі горад Белеб-эль-Анаб, які [[Іспанская імперыя|іспанцы]] занялі на працягу некалькіх гадоў У [[XVI стагоддзе|XVI стагоддзі]], потым ужо [[Каралеўства Францыя|французы]] занялі гэтае месца. Францыя зноў захапіла гэты горад у [[1832|1832 годзе]]. Ён быў перайменаваны ў Бону і стаў адным з урадавых цэнтраў [[Канстанцін (дэпартамент)|Канстанціна (дэпартамента)]] у Алжыры. У горадзе было 37 000 жыхароў, з якіх 10 800 былі карэнымі жыхарамі, якія складаліся з 9 400 мусульман і 1400 [[Яўрэі|жыдоў]], 15700 былі французамі і 10 500 замежнікамі, уключаючы шматлікіх [[Італьянцы|італьянцаў]].

Дыяцэзія Гіпона была намінальна адроджана ў [[1400|1400 годзе]] як [[Рымска-Каталіцкая Царква|рымарымска-каталіцкая]] тытульная дыяцэзія, для якога не было зарэгістравана ніводнага біскупа.