Figura serpentinata: Розніца паміж версіямі

 

Скульптуры, у якіх выкарыстана спіралепадобная форма цела, былі вядомы ўжо ў часы [[Старажытная Грэцыя|Старажытнай Грэцыі]]. Пазней гэты стыль выкарыстоўваўся італьянскімі маньерыстамі. Класічным прыкладам Figura serpentinata служыць статуя «[[Дыскабол]]а», выразаная [[Міран з Элеўфераў|Міранам]] ({{lang-el|Μύρων}}), працы [[Леанарда да Вінчы]], [[Рафаэль|Рафаэля]] і [[Мікеланджэла]].

Жак Буске ({{lang-fr|Bousquet}}) мяркуе, што «serpentinata» як стыль узнік у [[1506]] годзе ў выніку глыбокага сутнаснага ўздзеяння скульптурнай кампазіцыі «[[Лаакоан і яго сыны]]» на мастакоў-сучаснікаў, і [[Мікеланджэла]] ў прыватнасці<ref>Jacques Bousquet: ''Mannerism: The Painting and Style of the Late Renaissance'', New York, 1964, translated by Simon Watson Taylor</ref>. Джон Шырман ({{lang-en|John Shearman}}) таксама сцвярджае, што стыль Figura serpentinata быў вынайдзены Мікеланджэла, у прыватнасці пры стварэнні скульптуры [[Дух перамогі, Мікеланджэла|«Пераможца»]] ({{lang-it|Genio della Vittoria}}) для [[Саркафаг Папы Юлія II|грабніцы Папы Юлія II]]<ref>John Shearman: '' Mannerism''. Art and Architecture series. London : Penguin Books , 1991, ISBN 0-14-013759-9</ref>. Эміль Маўрэр ({{lang-en|Maurer}}), з іншага боку, сцвярджае, што гэты стыль не з’яўляецца характэрным для прац Мікеланджэла і як піянера стылю Figura serpentinata вызначае [[Даменіка Бекафумі]] ({{lang-la|Beccafumi}})<ref>Emil Maurer: ''Manierismus: Figura serpentinata und andere Figurenideale : Studien, Essays, Berichte'', 2001, ISBN 3-85823-791-4</ref>. Вучню Бекафумі — Марка Піна ({{lang-la|Marco Pino}}) — удалося звязаць стылі Бекафумі, [[Франчэска Сальвіяці]] ({{lang-la|Salviati}}), [[Франчэска Парміджаніна|Парміджаніна]] ({{lang-la|Parmigianino}}) і, магчыма, нават Мікеланджэла, з прычыны чаго яго працы ў цэлым былі насычаны матывамі «serpentinata».