Уладзіслаў Казлоўскі: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1=Уладзіслаў}} {{вызн|1=Казлоўскі}} ([[29 чэрвеня]] [[1896]], в. Залессе Саколкаўскага пав. Гродзенскай губ., цяпер [[Польшча]] — [[13 лістапада]] [[1943]], [[Мінск]]; Псеўданімы: ''Казлоўшчык''), беларускі паэтграмадска-палітычны дзеяч, публіцыстпаэт, палітычны дзеячпубліцыст.

Вучыўся ў Віленскай каталіцкай духоўнай семінарыі,. скончыўУ час вучобы (1916-19) далучыўся да беларускага нацыянальнага руху. Скончыў настаўніцкія курсы пры Цэнтральнай беларускай радзе Віленшчыны і Гродзеншчыны, пасля заканчэння курсаў спрабаваў арганізаваць беларускія школы на Сакольшчыне. ЗаВярнуўшыся часамў [[БНРВільня|Вільню]], удзельнічаўуваходзіў у грамадзка-палітычнымЦК жыцціБеларускай сялянскай партыі, Беларускайбыў Вайсковайінструктарам Камісіяймінскага уБеларускага нацыянальнага камітэта па арганізацыі нацыянальнага і кааператыўнага жыцця ў Ігуменскім павеце. У маі 1920 быўБеларускай вайсковай камісіяй накіраваны ў школу падхарунжых у Варшаве, пасля заканчэння якой прызначаны інструктарам у 1-ы батальён беларускіх стральцоў, эвакуіраваны з Мінска ў Лодзь. У3 1921-1930 служыў у польскім войску, адначасова браў удзел у беларусікм нацыянальным руху. Адзін з лідэраў яго правага радыкальнага крыла. У 1930 звольніўся ў запас у званні паручніка, пераехаў у Вільню і распачаў грамадска-палітычную і літаратурную дзейнасць. У 1930-х актыўна працаваў у Вільні ў беларускіх нацыянальных арганізацыях і ўстановах. Быў сакратаром Беларускага нацыянальнага камітэта, Цэнтральнага ўрада [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]]. Адзін з лідэраўарганізатараў і сакратар Беларускай Нацыянал-Сацыялістычнай Партыі (БНСП), у 1933-1937 гадах рэдактар партыйнай газэты «Новы шлях». АўтарУ шэрагу1939-40 кнігсакратар паБеларускай фізічнымгрупы выхаваннідапамогі пацярпелым ад вайны пры Літоўскім Чырвоным Крыжы, паэтычныху зборнікаўліпені 1941 скарбнік Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. Летам 1941 спрабаваў аднавіць дзейнасьцьдзейнасць БНСП, але не атрымаў на гэта дазволу нямецкіх акупацыйных уладаў. У 1941-1943 у Менску быў рэдактарам «Беларускай газэты». У сваіх публіцыстычных артыкулах распрацоўваў ідэалогію беларускага нацыянал-сацыялізму, выступаў з антысеміцкімі матэрыяламі. На кватэры У. Казлоўскага [[5.3]].[[1943]] быў забіты [[Фабіян Акінчыц]], праз некалькі месяцаў (13.11.1943) савецкія партызаны Іван Шнігір і Канстанцін Немчык у рэдакцыі «Беларускай газэты» забілі і У. Казлоўскага<ref>Немчык быў арыштаваны і загінуў, Шнігіру удалося уцячы.</ref>. У. Казлоўскі пахаваны на [[Кальварыйскія могілкі, Мінск|Кальварыйскіх могілках]].