Янка Нёманскі: Розніца паміж версіямі

▲{{вызнч|1=Янка}} {{вызн|1=Нёманскі}}, {{вызн2|1=Іван Андрэевіч ПЯТРОВІЧ}} ([[31 сакавіка]] ([[12.4]]) [[1890]], [[вёска Шчорсы|в. Шчорсы]] Навагрудскага пав. (цяпер [[Навагрудскі раён]]) — [[30 кастрычніка]] [[1937]], [[Мінск]], [[НКУС]]; Псеўданімы: ''Нёманскі'', ''Нёманский''; Крыптанімы: ''І.П.'', ''И.П.'', ''Я. Н-скі''), беларускі празаік, публіцыст, эканаміст, грамадскі дзеяч.

▲У 1909 скончыў Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю; у 1915—1916, 1918 вучыўся на гісторыка-філалагічным факультэце Петраградскага універсітэта. У 1916 мабілізаваны ў армію, накіраваны ў школу прапаршчыкаў. У 1918 загадчык выдавецкага аддзела Беларускага нацыянальнага камісарыята. У 1918—1919 разам з [[Ц. Гартны|Ц. Гартным]] выдаваў газету «Дзянніца». Там з 1918 пачаў друкаваць публіцыстычныя творы. У 1919—1921 у Чырвонай Арміі. З 1922 у Мінску; працаваў у планава-эканамічных органах. Намеснік старшыні Дзяржплана БССР. Член [[Інбелкульт]]а. Акадэмік [[БелАН]] з 1928. У 1929—1931 неадменны сакратар БелАН. З 1931 загадчык аддзела эканомікі НДІ прамысловасці. У 1933—1936 узначальваў кафедру фінансавых дысцыплін у Беларускім дзяржаўным інстытуце народнай гаспадаркі. З першым апавяданнем «Над Кроманню» выступіў у 1922 (часопіс «Полымя»). У 1927—1932 член праўлення літаратурнага аб’яднання «Полымя». На працягу 1928—1930 пісаў раман «Драпежнікі», які застаўся няскончаным (рукапіс 2-й часткі быў спалены энкавэдыстамі пасля арышту). Арыштаваны 26 красавіка 1937. Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР 29 кастрыніка 1937 прыгавораны да расстрэлу. Рэабілітаваны 16 сакавіка 1957.

▲*{{Крыніцы/Маракоў|РЛ|2|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}