Лагаграфы: Розніца паміж версіямі

'''Лагаграфы''' (греч. ед. ч. λογογραφος, ад λογος – слова, празаічны твор + γραφω – пішу) – 1) першыя старажытнагрэчаскія гісторыкі і географы, якія пісалі гістарычную прозу. З’явіліся ў вобласці [[Іонія]] ў сярэдзіне VI ст. да н.э. Адрозніваюць 2 пакаленні: старэйшае (VI – 1-я палова V стст. да н.э.; [[Кадм Мілецкі]], [[Гекатэй Мілецкі]], [[Харон]], [[Скілак]] і інш.) і малодшае (2-я палова V ст. да н.э.; [[Ксанф]], [[Ферэкід]], [[Геланік]] і іншыя). На аснове міфаў і паданняў яны спрабавалі ўзнавіць гісторыю грэчаскіх [[поліс]]аў, «варварскіх» краін, [[Генеалогія|генеалогію]] арыстакратычных родаў (як гэта відаць з фрагментаў, якія дайшлі да нас «Генеалогіі» [[Гекатэй Мілецкі|Гекатэя]], «Персідскіх спраў» [[Харон]]а, «Лідзійскіх спраў» [[Ксанф]]а), апісвалі чужыя землі і побыт народаў. Некаторыя працы заснаваны на асабістых уражаннях ад вандраванняў, утрымоўваюць каштоўныя этнаграфічныя і геаграфічныя звесткі (фрагменты «Землеапісанне» [[Гекатэй Мілецкі|Гекатэя]], «Падарожжв па Індыі» [[Скілак]]а. Малодшыя лагаграфы на аснове гарадскіх хронік, спісаў службовых асоб і г.д. спрабавалі ўсталяваць храналагічную паслядоўнасць падзей старажытнагрэчаскай гісторыі. Найболей вядомая «Аціда» [[Геланік]]а – летапіс падзей з гісторыі [[Афіны|Афін]] і іншых грэчаскіх полісаў.▼