Іван Іванавіч Насовіч: Розніца паміж версіямі

'''Іван Іванавіч НАСОВІЧ''' ([[{{ДН|7|10|1788|26 верасня]] (7 кастрычніка)|9}}, [[1788]], Гразівец|в. [[Гразівец]], цяпер [[Чавускі раён]] — [[25 ліпеня]] ({{ДС|6 жніўня) |8|1877|25|7}}), беларускі мовазнавец-лексікограф, фалькларыст і этнограф. Прадстаўнік ідэйна-палітычнага руху [[заходнерусізм]]ау<ref>[http://sobor.by/zametki.php Трещенок Я. И. Две белорусские национальные идеи (католический национал-сепаратизм и православная национальная идея) ]белорусские…</ref>.

Супрацоўнічаў з Аддзяленнем рускай мовы і славеснасці Пецярбурскай АН, Археаграфічнай камісіяй, Аддзяленнем этнаграфіі [[Рускае геаграфічнае таварыства|Рускага геаграфічнага таварыства]]. Па ix прапанове склаў першы гістарычны слоўнік беларускай мовы «Алфавітны паказальнік старажытных беларускіх слоў, выбраных з Актаў, што адносяцца да гісторыі 3аходняй Расіі» (Увараўская прэмія 1865, рукапіс захоўваецца ў Бібліятэцы РАН у Санкт-Пецярбурзе), дзе растлумачаны каля 13 тыс. слоў. Асноўная навуковая праца І. І. Насовіча тлумачальна-перакладны «Слоўнік беларускай мовы» (1870, Дзямідаўская прэмія 1865), у які ўвайшло больш за 30 тыс. слоў, запісаных аўтарам у Магілёўскай, Мінскай і Гродзенскай губерніях, а таксама выбраных з вуснай народнай творчасці, старабеларускіх пісьмовых помнікаў; усе значэнні слоў і словазлучэнняў раскрываюцца аўтарскімі тлумачэннямі з дакладнымі рускімі эквівалентамі і цытатамі з дыялектнай, фальклорнай ці агульналітаратурнай мовы, часам даецца этымалогія слоў. У 1881 быў выдадзены «Дадатак да беларускага слоўніка» (каля 1 тыс. новых слоў). Слоўнік да гэтага часу застаецца унікальным зборам беларускай лексікаграфіі.