[[Image:Давид Гродненський.gif|thumb|Выява на манеце Нацыянальнага банкубанка Беларусі]]
'''Давыд Гарадзенскі''' (? — [[1326]]), стараста гарадзенскі, — [[ВКЛ|вялікалітоўскі]] палкаводзец, староста гарадзенскі, зяць вял.кн. [[Гедымін]]а.
У нямецкіх хроніках называецца кашталянам або старастамстаростам Гарадзенскага замка, у Пскоўскім летапісе — князем. На думку [[В. Тацішчаў|В. Тацішчава]], быў сынам пскоўскага князя [[Даўмонт Пскоўскі|Даўмонта]] і гэта меркаванне пашыранае, але пацверджанняў не мае. Упершыню Давыд Гарадзенскі узгадваеццаўзгадваецца у хроніцы [[П. Дусбург]]а пад [[1314]] годам, калі паспяхова ўзначальваў абарону [[Новагародак|Новагародка]] супраць крыжакоў. У [[1319]] узначальваў паход вялікалітоўскага войска ВКЛсупраць наОрдэна ў [[Старажытная Прусія|Прусію]], у [[1323]] двойчы прыходзіў на дапамогу [[Пскоў|Пскову]] супраць [[Лівонскі ордэн|ЛівонскімЛівонскага ордэнамордэна]], а таксама зрабіў паход у Добжынскую зямлю ў [[Польшча|Польшчы]]. У [[1324]] у час крыжовагакрыжацкага паходу быў разбураны яго маёнтак Давыдзішкі ў Літве. У тым жа годзе вадзіў войкавойска ВКЛ уў [[Мазовія|Мазовію]], у [[1326]] — на дапамогу польскаму каралю [[Уладзіслаў Лакаток|Уладзіславу Лакатку]] супраць маркграфства [[Брандэнбург]]скага. У гэтым паходзе быў забіты ў спіну мазавецкім рыцарам Анджэям Госцем, які, магчыма, быў падкуплены крыжакамі<ref>Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5. — Мінск, 1997. С. 565</ref>. Пахаваны ў Гродне, каля Барыса-Глебскай царквы{{крыніца?}}.
