Уладзімір Іванавіч Самойла: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1='''Уладзімір Івнанавіч}}Іванавіч САМОЙЛА''' ({{вызнДН|1=Самойла}} ([[29 студзеня|17(29).1]].[[|1878]]|17}}, [[Мінск]] — – [[{{ДС|||1941]]}}), — беларускі публіцыст, літаратурны крытык, філосаф.

== Біяграфічны нарыс ==

Вучыўся ў Маскоўскім універсітэце, скончыў ПетрагарадскіПетраградскі універсітэт (1916).

Удзельнічаў у беларускім літаратурна-грамадскім руху ў Мінску, адзін з заснавальнікаў кніжнага [[таварыства "Мінчук"]] ([[1906]]). З 1908 супрацоўнічаў у мінскіх і віленскіх перыядычных выданнях ("«Минский курьер"», [[Наша Ніва (1906)|"«Наша ніва"»]]). Пісаў пра асвету народных мас, неабходнасць беларускай школы. Адзін з першых высока ацаніў літаратурную творчасць [[Янка Купала|Янкі Купалы]]. Аўтар артыкулаў, эсэ прысвечаных творчасці расійскіх і замежных пісьменнікаў. У пачатку 1910-х ад літаратурна-публіцыстычнай дзейнасці адышоў. Узначальваў хімічную лабараторыю ў Мінску, быў членам гарадской думы.

З 1918 жыў у [[Вільня|Вільні]], працаваў выкладчыкам у гімназіі, супрацоўнічаў у прэсе ("«Виленская речь"», "«Виленские новости"» і інш.). Выступіў з серыяй публіцыстычных артыкулаў пра становішча на Віленшчыне, у якіх паказваў імперыялістычны характар палітыкі Польшчы; займаўся літаратуразнаўчай працай. У 1923-27 адзін з вядучых публіцыстаў заходнебеларускага друку вызваленчага кірунку.<ref>ЭГБ, т.6, ч.1, с.218</ref> У філасофскіх эсэ, нарысах сцвярджаў гістарычную заканамернасць нацыянальна-вызваленчага руху працоўных у [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] і яго аб'ектыўную непераможанасць. Пасля разгрому [[БСРГ]] ад актыўнага ўдзелу ў грамадска-палітычным жыцці адыйшоў. У 1928-29 выступіў у друку з рэцэнзіямі на выданні [[Інбелкульт]]а і [[БелАН|Беларускай Акадэміі Навук]]. У газетах "«Kurier Wileński"» i "«[[Przegląd Wileński]]"» апублікаваў артыкулы пра абрады, звычаі, нацыянальную ідэалогію беларусаў, нацыянальна-вызваленчы рух.

На пачатку 1930-х г. працаваў бібліятэкарам Беларускага музея імя І. Луцкевіча. Асноўныя публікацыі гэтага перыяду (пераважна ў часопісе [[Калоссе (1935)|"«Калоссе"»]]) датычылі культуралагічнай тэматыккі, помнікаў старажытнай літаратуры, пытанняў гісторыі мастацтва, музыкі. Разглядаў творчасць асобных дзеячаў рускай і сусвтнай культуры ў кантэксце з задачамі культурнага развіцця Беларусі.

Арыштаваны ў кастрычніку [[1939]] ў ліку іншых беларускіх дзеячаў. Этапаваны ў Мінск (?), расстраляны.<ref>Маракоў...Маракоў…</ref>

== Літаратура ==

* Бас І. Уладак з Казіміраўкі // Бас І. Падарожжа ў літаратурнае мінулае. Мн., 1971;

* Калинкович Н. Как дань глубокого уважения… // Неман. 1979, №  11;

* Александровіч С. Х.  Уладзімір Самойла  — даследчык паэзіі Янкі Купалы // Песні беларускай валадар. Мн., 1981;

* Конан У. Прарок у сваёй Айчыне: Ул. Самойла, 1878—1941 // Вяртання маўклівая споведзь: постаці творцаў беларускай гісторыі ў кантэксце часу. Мн., 1994;

* БП, т. 5;

* ЭГБ, т. 6-1;

* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|2|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}