Георгій Колас: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1='''Георгій КОЛАС}}''' (нар. [[{{ДН|26 лютага]] [[|2|1929]]}}, [[хутар Куцень|х. Куцень]] Чэрвеньскага р-на Мінскай вобл.), — беларускі літаратуразнавец і крытык.

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Падчас калектывізацыяй разам з раскулачанымі бацькамі 30.3.1930 быў сасланы на спецпасяленне ў Гаінскі раён Комі-Пярмяцкай нацыянальнай акругі. Вызвалены 14.9.1945 году. У 1947 скончыў філалагічны факультэт Кудымкарскага настаўніцкага інстытута, у 1951 - — акцёрскі факультэт [[Беларускі дзяржаўны тэатральны інстытут|Беларускага дзяржаўнага тэатральнага інстытута]]. Два гады працаваў акцёрам Дзяржаўнага рускага драматычнага тэатра ў Мінску. Затым прыцаваўпрацаваў супрацоўнікам газеты «Сталинская молодежь», аспірантам Інстытута літаратуры і мастацтва [[АН БССР]]. У 1955-1960 -1955—1960 — галоўны рэдактар па рэпертуары драматычных тэатраў у Міністэрстве культуры БССР. Працаваў загадчыкам метадычнага кабінета культасветработы Белсаўпрофа[[Белсавпраф]]а. У 1961-1964 1961—1964 гг. - — літсупрацоўнік газеты «Літаратура і мастацтва», у 1967-1971 -1967—1971 — рэдактар аддзела крытыкі, бібліяграфіі і мастацтва часопіса «Неман». Член СП СССР (з 1964). Бацька [[Уладзімір Колас|Уладзіміра]] і [[Зміцер Колас|Змітра Коласаў]].

Аўтар звыш дваццаці пяці сцэнарыяў дакументальных, навукова-папулярных кіна- і тэлефільмаў «Беларуская сюіта» (1966), «Я чую вестку» (1967), «Купалаўцы» (1970), «Мы - — сіняблузнікі» (1971), «Жывая ніць» (1973), «Ларыса Александроўская» (1975), «Тры тысячы песень» (1976), «Мінск - — пра час і пра сябе» і «Лепей за тое, што ёсць» (1977), «Ігра без ігры» (1978), «Іван Шамякін» (1979), «Паклон мой народу за песні» і «Янка Купала» (1982), «Старажытныя паркі» (1989) і інш.

{{літ|1=|* {{крыніцы/БП (1992-95)||Колас Георгій}}|{{крыніцы/БП 1917-90|Колас Георгій}}|Від=Б}}