Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў
Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў (1906—1962) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, памочнік камандзіра ўзвода разведкі 447-га стралковага Пінскага палка 397-й стралковай Сарненской Чырванасцяжнай ордэна Кутузава дывізіі 61-й арміі 1-га Беларускага фронту, старшына. Герой Савецкага Саюза.
| Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 25 лютага 1906 | ||||||
| Месца нараджэння | вёска Хвойня, Расійская імперыя (цяпер Петрыкаўскі раён, Гомельская вобласць, Беларусь | ||||||
| Дата смерці | 21 жніўня 1962 (56 гадоў) | ||||||
| Месца смерці | Бабруйск, БССР, СССР | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||
| Званне | старшыня | ||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | ||||||
| Узнагароды і званні |
|
||||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 12 лютага (25 лютага па новаму стылю) 1906 года ў вёсцы Хвойня Расійскай імперыі, цяпер Петрыкаўскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі, у сялянскай сям'і. Рускі.
З 1919 года жыў у горадзе Екацярынбургу (цяпер Свярдлоўскай вобласці). З 1929 года працаваў у геалагічных партыях. У 1937 годзе скончыў Свярдлоўскі горны тэхнікум і быў накіраваны ў Хабараўскі край, дзе займаўся геалагічнай разведкай на Ахоцкім узбярэжжы. У гэтым жа годзе вярнуўся дадому і быў прызначаны прарабам Іўдзельскай баксітавай геолагаразведачнай партыі.
У Чырвонай Арміі з 1941 года. З ліпеня гэтага ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Ваяваў на Заходнім, 3-м і 2-м Прыбалтыйскіх, 2-м і 1-м Беларускіх франтах. Удзельнік бітваў пад Масквой і Курскам. Быў двойчы паранены[1]. Член ВКП(б)/КПСС з 1944 года.
Памочнік камандзіра ўзвода разведкі 447-га стралковага палка старшына Аляксандр Ліпуноў асабліва вызначыўся ў баях пры вызваленні Польшчы. У перыяд з 14 студзеня па 5 лютага 1945 года Аляксандр Ліпуноў з іншымі разведчыкамі выявіў размяшчэнне непрыяцеля і яго агнявых кропак у паласе наступлення 447-га стралковага Пінскага палка. У названы перыяд часу Ліпуноў асабіста знішчыў каля сарака і захапіў у палон трыццаць пяць гітлераўцаў. 25 студзеня ў баі за мястэчка Дзембово, размешчанага ў дзесяці кіламетрах паўночна-захад ад польскага горада Ходзек, старшына Ліпуноў з групай разведчыкаў пракраўся ў тыл непрыяцеля, разведав колькасць і агнявыя сродкі гарнізона горада, захапіў двух «языкоў», пасадзейничаўшы, тым самым, разгрому гарнізона Дзембава.
У канцы 1945 года А. Я. Ліпуноў дэмабілізаваны. Вярнуўся на Крайнюю Поўнач і працаваў на Калыме і Індзігірке ў Тенькінскім і Омсукчанскім раёнах у геалагічнай службе Дальстроя. Затым жыў і працаваў у геолагаразведачных партыях ў горадзе Петрыкаў Гомельскай вобласці, а з 1957 года — жыў у Бабруйску Магілёўскай вобласці.
Ўзнагароды правіць
- Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 лютага 1945 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і паказаныя пры гэтым мужнасць і гераізм старшыне Ліпунову Аляксандру Якаўлевічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 5700).
- Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 2-й ступені, Чырвонай Зоркі і Славы 3-й ступені, а таксама медалямі.
Памяць правіць
- Герою ўсталяваны абеліск у яго роднай вёсцы Хвойня.
- Адна з вуліц горада Петрыкаў носіць імя Аляксандра Ліпунова.
- У 2009 годзе на плошчы Перамогі ў Бабруйску быў адкрыты мемарыял — Алея Герояў, прысвечаны 65-годдзю вызвалення горада падчас Вялікай Айчыннай вайны. Мемарыяльная дошка на Алеі ўстаноўлена і А. Я. Ліпунову[2].
Зноскі
Спасылкі правіць
Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў на сайце «Героі краіны»
- Липунов Александр Яковлевич
- Липунов Александр Яковлевич(недаступная спасылка)
- Подвиг разведчика(недаступная спасылка)