Ансі Сафія Дзіпенаар-Шуман
Ансі Сафія Дзіпенаар-Шуман (1948, Рудэпурт, ПАР) — паўднёваамерыканская вучоная-арахнолаг.
Ансі Сафія Дзіпенаар-Шуман | |
---|---|
Дата нараджэння | 1948 |
Месца нараджэння |
|
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | арахнолаг |
Альма-матар | |
Узнагароды |
Біяграфія
правіцьНарадзілася ў сям’і ўладальнікаў крамы. З дзяцінства шмат часу праводзіла на свежым паветры і выяўляла схільнасць да біялогіі і цікавасць да прыроды[1].
У 1967 годзе яна пачала працаваць у тагачасным Міністэрстве сельскай гаспадаркі ПАР у якасці тэхнічнага памочніка. Яна ўдзельнічала ў пяцігадовым праекце па вывучэнні павукоў. З часам зразумеўшы, што ёй неабходна атрымаць навуковую ступень дзеля прасоўвання па кар’ернай лесвіцы, паступіла ва Універсітэт Паўднёвай Афрыкі на ступень бакалаўра навук па заалогіі і псіхалогіі ў якасці асноўных прадметаў і скончыла яе ў 1971 годзе[1].
З часам Ансі Дзіпенаар-Шуман засяродзілася на вывучэнні павукоў і прысвяціла гэтаму значную частку сваёй прафесійнай дзейнасці. Яна атрымала ступень магістра навук з адзнакай у 1976 годзе і прыступіла да перагляду некаторых родаў падсямейства Misumeninae, якія сустракаюцца ў Паўднёвай Афрыкі, што стала прадметам яе працы на доктарскую ступень[1].
У 2003 годзе Энсі была павышана да навукоўца-спецыяліста і кіраўніка аддзела арахналогіі аддзела біясістэматыкі Навукова-даследчага інстытута аховы раслін ARC і пайшла на пенсію ў 2013 годзе пасля 46 гадоў працы ў арганізацыі. Яна па-ранейшаму працуе ў ARC па сумяшчальніцтве ў якасці настаўніка і працягвае выбіраць матэрыялы для студэнтаў і праекта SANSA. Таксама з’яўляецца экстраардынарным прафесарам Універсітэта Прэторыі, асацыяцыі, якую яна ўзначальвае з 2002 года, і займае пасаду навуковага супрацоўніка ва Універсітэце Вэнда. Яна атрымала рэйтынг В2 ад Нацыянальнага даследчага фонду на перыяд 2015—2020 гг., што з’яўляецца незалежным доказам яе каштоўнасці і статусу ў паўднёваафрыканскай і міжнароднай навуковай супольнасці[1].
Таксоны, названыя ў яе гонар
правіцьРоды
правіць- Ansiea Lehtinen, 2005 (Thomisidae)
- Ansienulina Wesołowska, 2015 (Salticidae)
- Dippenaaria Wunderlich, 1995 (Anapidae)
Віды
правіць- Acanthinozodium ansieae Jocqué & van Harten, 2015 (Zodariidae)
- Afrarchaea ansieae Lotz, 2015 (Archaeidae)
- Afroceto ansieae Lyle, 2015 (Trachelidae)
- Afroceto dippenaarae Lyle, 2015 (Trachelidae)
- Andoharano ansieae Zonstein & Marusik, 2015 (Filistatidae)
- Cambalida dippenaarae Haddad, 2012 (Corinnidae)
- Ceratinopsis dippenaari Jocqué, 1984 (Linyphiidae)
- Cheiracanthium dippenaarae Lotz, 2007 (Eutichuridae)
- Cheiramiona ansieae Lotz, 2003 (Eutichuridae)
- Cithaeron dippenaarae Bosmans & Van Keer, 2015 (Cithaeronidae)
- Cydrela schoemanae Jocqué, 1991 (Zodariidae)
- Diploglena dippenaarae Haddad, 2015 (Caponiidae)
- Eusparassus schoemanae Moradmand, 2013 (Sparassidae)
- Geraesta ansieae Benjamin, 2015 (Thomisidae)
- Hortipes schoemanae Bosselaers & Jocqué, 2000 (Corinnidae)
- Linotetranus annae Meyer & Ueckermann, 1997 (Linotetranidae)
- May ansie Jäger, 2015 (Sparassidae)
- Melanoblossia ansie Bird & Wharton, 2015 (Melanoblossiidae)
- Palystes ansiedippenaarae Croeser, 1996 (Sparassidae)
- Pasilobus dippenaarae Roff & Haddad, 2015 (Araneidae)
- Prima ansieae Foord, 2008 (Hersiliidae)
- Pseudomicrommata schoemanae Moradmand, 2015 (Sparassidae)
- Ranops dippenaarae Russell-Smith & Jocqué, 2015 (Zodariidae)
- Selenops ansieae Corronca, 2002 (Selenopidae)
- Spermophora schoemanae Huber, 2003 (Pholcidae)
- Sphaerowithius ansieae Harvey & Mahnert, 2015 (Withiidae)
- Tusitala ansieae Azarkina & Foord, 2015 (Salticidae)
- Uroplectes ansiedippenaarae Prendini, 2015 (Buthidae)
Зноскі
- ↑ а б в г Charles Haddad, Stefan H. Foord The Life and Times of Africa's First Lady of Arachnology, Ansie Dippenaar-Schoeman // African Invertebrates. — 2015-08. — В. 2. — Т. 56. — С. 269–283. — ISSN 1681-5556. — DOI:10.5733/afin.056.0203
Літаратура
правіць- Charles R. Haddad et S. H. Foord, "The life and times of Africa’s First Lady of Arachnology, Ansie Dippenaar-Schoeman ", African invertebrates, vol. 56, no 2, 12 août 2015, p. 269—283