Антон Іосіфавіч Гурын

Гурын Антон Іосіфавіч
Гурын Антон Іосіфавіч
Дата нараджэння	15 (28) верасня 1910
Месца нараджэння	Шпількі, Койданаўская воласць, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	22 кастрычніка 1962 (52 гады)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Серафімаўскія могілкі[d];
Альма-матар	Ваенна-марская акадэмія імя М. Г. Кузняцова[d];
Месца працы	Ваенна-марская акадэмія імя М. Г. Кузняцова[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	ВМФ; Надводны флот
Гады службы	1924—1959
Званне	Контр-адмірал ВМФ СССР
Камандаваў	Грукотны (эсмінец, 1937), ; 1-ы дывізіён эсмінцаў Паўночнага флота, ; Эскадра Паўночнага флота(1951)
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Ордэн Ушакова II ступені

Анто́н Іо́сіфавіч Гу́рын (15 (28) верасня 1910 — 22 кастрычніка 1962) — камандзір 1-га дывізіёна эсмінцаў эскадры Паўночнага флота, капітан 1-га рангу. Герой Савецкага Саюза (1945). Контр-адмірал (1951)^[1].

Нарадзіўся 15 (28) верасня 1910 года ў вёсцы Шпількі сучаснага Дзяржынскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям'і. Па нацыянальнасці беларус. Скончыў 7 класаў сярэдняй школы.

У Ваенна-Марскім Флоце з 1928 года. У 1932 годзе скончыў Ваенна-марское вучылішча імя М. В. Фрунзэ, у 1935 годзе — камандны клас у навучальным атрадзе падводнага плавання Чырванасцяжнага Балтыйскага флоту. Член ВКП (б)/КПСС з 1938 года. У 1932—1938 гг. служыў на Балтыйскім, Чарнаморскім, Ціхаакіянскім і Паўночным флоце. З 1938 г. камандзір эсмінца «Грукотны» на Паўночным флоце^[1].

Вялікая Айчынная вайна правіць

Антон Іосіфавіч Гурын быў удзельнікам Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1941 года. У гады вайны камандаваў эскадраным мінаносцам «Грукотны». У 1943 годзе стаў камандзірам 1-га дывізіёна эскадраных мінаносцаў Паўночнага флоту.

Дывізіён эсмінцаў пад камандаваннем А. І. Гурына эскартаваў саюзныя палярныя канвоі, выконваў задачы па падтрымцы пазіцый сухапутных войскаў, абстрэльваў базы і вёў пошук караблёў і канвояў праціўніка. Да мая 1945 эсмінец «Грукотны» пад камандаваннем капітана Гурына зрабіў звыш ста розных баявых выхадаў у мора.

Званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 7595) капітану 1 рангу Гурыну Антону Іосіфавічу было прысвоена Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 8 ліпеня 1945 года.

Пасляваенная служба правіць

У 1948 годзе А. І. Гурын скончыў Ваенна-марскую акадэмію імя К. Я. Варашылава і затым быў прызначаны начальнікам штаба эскадры Чарнаморскага флоту. З 1951 года стаў камандуючым эскадрай Паўночнага флоту. У красавіку 1952 паніжаны ў пасадзе да камандзіра 28-й дывізіі навучальных караблёў. З 1955 года — начальнік секцыі НТК ВМФ, з 1958 года — начальнік навукова-даследчага аддзела Ваенна-марской акадэміі, з 1961 года — начальнік кафедры агульнай тактыкі ВМФ ВМА.

Памёр 22 кастрычніка 1962 у Ленінградзе. Пахаваны на Серафімаўскіх могілках Ленінграда.

Узнагароды правіць

Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, чатырма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнам Ушакова 2-й ступені (№ 146), Чырвонай Зоркі, медалямі і ордэнам ЗША «Марскі Крыж».

Зноскі

↑ ^а ^б Долготович Б. Д. Адмиралы земли белорусской: биограф. справочник / Б. Д. Долготович; под. ред. А. А. Римашевского. — Мн.: Беларусь, 2009. — 98 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0821-0.

Літаратура правіць

Долготович Б. Д. Адмиралы земли белорусской: биограф. справочник / Б. Д. Долготович; под. ред. А. А. Римашевского. — Мн.: Беларусь, 2009. — 98 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0821-0.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 538—539. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.

Спасылкі правіць

Антон Іосіфавіч Гурын на сайце «Героі краіны»

[dolg-1] а ^б Долготович Б. Д. Адмиралы земли белорусской: биограф. справочник / Б. Д. Долготович; под. ред. А. А. Римашевского. — Мн.: Беларусь, 2009. — 98 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0821-0.

[1]