Бруна Кёльнскі

Бруна Кёльнскі або Бруна Картуз (каля 1030, Кёльн, Германія — 6 кастрычніка 1101, манастыр св. Стэфана, Італія) (лац.: Bruno) — каталіцкі святы, законнік (манах), тэолаг, заснавальнік ордэна картузаў (OCart).

Бруна Кёльнскі
Род дзейнасці	каталіцкі святар, пісьменнік, anchorite
Дата нараджэння	1030[…]
Месца нараджэння	Кёльн, Свяшчэнная Рымская імперыя
Дата смерці	6 кастрычніка 1101(1101-10-06)
Месца смерці	Certosa di Serra San Bruno[d], Serra San Bruno[d], Duchy of Apulia and Calabria[d]
Грамадзянства	Германія
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бруна Кёльнскі

Кароткая біяграфія

Паходзіў са знакамітага роду. Пасля сканчэння школы ў Кёльне, накіраваўся ў Рэймс, каб атрымаць далейшую адукацыю ў катэдральнай школе. Пасля гэтага выправіўся да Тур, дзе вучыўся ў вядомага, ў тыя часы, Берынгарыя. У 1048 годзе вярнуўся ў Кёлн, дзе быў прызначаны канонікам пры касцёле св. Кунібэрта. Каля 1055 году прыняў святарскія пасведчанні. Годам пазней быў пакліканы біскупам Рэмсу, Манасэсам І, на пасаду кіраўніка катэдральнай школы. Дзе ён і працаваў на працягу дваццаці гадоў (1056—1075). У 1075 годзе арцыбіскуп Рэймсу прызначыў яго сваім канцлерам, але пасля таго як Бруна супрацьставіўся яму, абвінавацуўшы яго ў сымоніі, страціў пасаду, маёнтак і павінен быў пакінуць горад. Пасля гэтага ён вярнуўся ў Рэймс у 1080 годзе, дзе яму запрапанавалі біскупства, але ён адмовіў.

У хуткім часе разам з двума сябрамі Бруна накіраваўся ў апацтва Сэш-Фотэ, каб паддацца кіраванню св. Робэрта. Пасле нейкага часу ён пакінуў таксама і гэтае месца, але гэтым разам з 8 паплечнікамі і выправіўся да Грэнобль. Там святы біскуп Гуго, з вялікай радасцю, прыняў свайго настаўніка і аддаў яму ва ўласнасць, аддаленаю 24 кіламетры ад Грэнобль, пустэльню, званай Картузіяй. Менавіта тут у 1084 годзе святы Бруна пабудаваў сабе жытло. Дзе таксама з’явіўся касцёл і кляштар, які пазней пасвяціў біскуп Гуго. У хуткім часе кляштар так разросся, што яго пачалі называць «Вялікай Картузіяй» (La Grande Chartreuse). З часам гэтае месца сталася калыскай новага манаскага ордэну — картузаў.

У 1090 годзе святы Бруна быў пакліканы ў Рым, сваім былым вучням Папам Урбанам ІІ, каб стацца папскім дарадчыкам. Бруна ўзяўшы з сабою некалькі вучняў пасяліўся пры касцёле святога Цырыяка. У гэтым часе на Рым напаў антыпапа, у сувязі з чым Бруна разам з Папам Урабанам ІІ уцяклі з Рыму, пад абарону караля нарманаў, Роджэра. Нягледзячы на тое, што святы Бруна вельмі прагнуў вярнуцца да Францыі, Папа Урабан ІІ катэгарычна забараніў яму, але згодзіўся на заснаванне новай картузіі (картузскага кляштару) ў Калабрыі. Такім чынам, у 1092 годзе з’явілася другая картузія ў мясцовасці Ля Тор. Пасля гэтага Бруна стварыў наступны кляштар у Сан Стэфано, дзе і памёр 6 кастрычніка 1101 году.

Ягоныя парэшткі былі пахаваныя ў касцёле апацтва, якія ў 1513 годзе знайшлі некранутымі. Сёння ягоныя парэшткі знаходзяцца ў трумне разам з рэліквіямі яго наступніка. Папа Леў Х дазволіў ушаноўваць ягоную асобу ў 1514 годзе, а ў 1623, Папа Рыгор XV пашырыў ягоны культ на ўвесь касцёл. Святы Бруна з’яўляецца апякуном усіх картузаў.

Іканаграфія

У іканаграфіі св. Бруна прадстаўлены ў белым картузскім габіце, а ягонымі атрыбутамі з’яўляюцца: аліўная галінка, глобус, пастарал і мітра каля ног, палец пры вуснах і чэрап.