Біргіт Окесан

Біргіт Окесан (шведск.: Anna Ida Birgit Åkesson: 24 сакавіка 1908 — 24 сакавіка 2001) — шведская танцорка і харэограф.

Біргіт Окесан
Род дзейнасці	музычны педагог, выкладчыца ўніверсітэта, харэограф, графік, балерына, танцоўшчыца
Дата нараджэння	24 сакавіка 1908(1908-03-24)
Месца нараджэння	Мальмё, Мальмё, лен Мальмёхус[d], Швецыя
Дата смерці	24 сакавіка 2001(2001-03-24) (93 гады)
Месца смерці	Стакгольм, камуна Стакгольм, лен Стакгольм, Швецыя
Грамадзянства	Швецыя
Месца працы	Стакгольмскі ўніверсітэт
Узнагароды і прэміі	honoris causa Professor[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзілася ў Мальмё ў 1908 годзе. Яе бацькамі былі будаўнік Нільс Окесан і Іда Окесан.

Вучылася танцу ў 1929—1931 гадах у Дрэздэне ў школе Мэры Вігман яна зрабіла ўражанне на выкладчыцу сваім танцам, а затым некалькі гадоў выступала разам з ёй. Пасля Германіі паехала навучацца ў Парыж. Па яе словах, яна хацела іншага ў мастацтве, хацела зразумець і адчуць магчымасці свайго цела. У 1934 годзе яна стварыла ўласную харэаграфію і выступіла з ёй у парыжскай Камеды Франсэз. Аднак сапраўднае прызнанне да яе прыйшло толькі ў 1951 годзе, калі яна выступіла з сольнымі танцамі, прычым адзін танцавальны нумар праходзіў у поўнай цішыні без музыкі. Гэта выступ выклікаў захапленне ў прэсе, і Біргіт стала адной з яскравых фігур у еўрапейскім танцы.

У 1950-х гг. працавала з Эрыкам Ліндэгренам і Карлам Блумдалем, ствараючы нумары выступленняў у Каралеўскай оперы ў Стакгольме. У асноўным яна стварала балеты, у тым ліку бліскучыя танцавальныя сцэны ў оперы Блумдаля «Аніяра» паводле паэмы «Аніяра» Хары Марцінсана. «Аніяра» стала авангардам у экспрэсіянісцкім танцы. У 1967 годзе пакінула Каралеўскую оперу і шмат падарожнічала ў пошуках сябе і новых ідэй. Пошукі глыбіннай сутнасці танца ў Еўропе нічога не далі і прывялі яе ў Афрыку. Тут яна сабрала калекцыю танцавальных масак розных афрыканскіх краін.

Шмат гадоў працавала харэографам і ўваходзіла ў лік лепшых харэографаў Швецыі. У 1996 годзе яна атрымала прыз «Stora priset» Шведскай акадэміі. У 1999 годзе ёй прысвоілі званне ганаровага доктара філасофіі Стакгольмскага ўніверсітэта.

Акрамя танцаў захаплялася разьбой па дрэве і ўдзельнічала ў шэрагу выстаў. Некаторыя яе работы захоўваюцца ў Гётэбаргскім музеі.

Памерла ў 2001 годзе ў Стакгольме. У 2008 годзе яе калекцыя танцавальных масак была перададзена этнаграфічнага музею Стакгольма і прадстаўлена на выставе.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Біргіт Окесан