Варшаўская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Варшаўская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія (польск.: Akademia Duchowna Rzymsko-Katolicka Warszawska) — вышэйшая рымска-каталіцкая навучальная ўстанова, якая існавала ў Варшаве з 1836 па 1867 гг.

Гісторыя

Указ імператара Мікалая І аб стварэнні Варшаўскай Рымска-каталіцкай духоўнай акадэміі

Касцёл Францысканаў на вуліцы Закрачымскай у 1855 годзе

Ужо ў 1816 годзе быў заснаваны багаслоўскі факультэт пры зноў створаным Варшаўскім універсітэце, рэктарам якога, на працягу ўсёй першай эпохі яго існавання, быў святар Войцех Швяйкоўскі (польск.) (бел.; акрамя таго, існавала ў Варшаве семінарыя, у якой вучыліся маладыя людзі, якія жадалі прысвяціць сябе духоўнаму званню. У 1833 годзе, пасля Паўстання 1830—1831 гадоў універсітэт быў зачынены, а праз тры гады, па ўказе імператара Мікалая I ад 4 (15 кастрычніка) 1835 года, заснавана акадэмія, з выкладаннем на польскай мове. На яе ўтрыманне быў закладзены такі ж самы фонд, што і папярэдніцы (Галоўнай Варшаўскай семінарыі) у суме 103.800 злотых, з дадаткам у 62.800 злотых.

9 лютага 1837 года ў касцёле святога Францыска (польск.) (бел. адбыўся ўрачысты акт адкрыцця Варшаўскай рымска-каталіцкай духоўнай акадэміі^[1]. На чале акадэміі стаяў рэктар, які назначаўся імператарам з ліку двух кандыдатаў, прадстаўленых саветам акадэміі. Падпарадкоўвалася акадэмія Варшаўскаму архібіскупу. Па статуту ў складзе выкладчыкаў павінна было быць 7 прафесараў тэалагічных навук, 4 прафесара навук дапаможных, 2 лектары і адміністратар. Таксама ў акадэміі былі створаны кафедры:

герменеўтыкі, археалогіі, біблейскай інтрадукцыі (вывучэнне Ветхага Запавету з габрэйскай мовай)
герменеўтыкі, вывучэння Новага Запавету і грэцкай мовы
выкладання Святога Пісьма
тэалогіі дагматычнай
тэалогіі маральнай і пастырскай
царкоўнага права
гісторыі Старога і Новага Запаветаў
патралогіі, гамілетыкі з курсам польскай літаратуры і яе гісторыі
філасофіі і яе гісторыі
літаратуры лацінскай і грэцкай
рускай мовы і літаратуры, французскай і нямецкай мовы^[1]

Бюджэтных месцаў для студэнтаў было 40, але маглі быць выхаванцы-платнікі, абавязаныя жыць у акадэміі; прыходнымі дапускаліся толькі манахі. Для паступлення ў акадэмію трэба было мець закончаную семінарскую адукацыю. Курс навучання складаў 4 гады, вакацыі былі зацверджаныя штогод з 15 ліпеня да 15 верасня. Выкладанне прадметаў вялося на польскай і лацінскай мовах. Пасля вучобы ў акадэміі выпускнікі^[2] атрымлівалі ступень кандыдата, магістра або доктара багаслоўя, з абавязкам прыняць месца, прапанаванае духоўным начальствам. Пасля Паўстання (1863—1864) гг. Варшаўская акадэмія была зачынена ў 1867 годзе, а слухачы яе былі пераведзеныя ў Пецярбургскую рымска-каталіцкую Акадэмію^[3].