Вольга Раманаўна

Вольга Раманаўна (? — пасля 1289) — княгіня ўладзімірская.

Вольга Раманаўна
Выява Вольгі ў гербе Ляхчыц
Выява Вольгі ў гербе Ляхчыц
Сцяг Княгіня валынская
1264 — 1288
Нараджэнне
Смерць пасля 1289
па легендзе, урочышча Княжая гара каля Ляхчыц
Род Рурыкавічы
Бацька Раман Міхайлавіч
Маці Анна
Муж Уладзімір Васількавіч
Дзеці Izyaslava[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Вядома з Галіцка-Валынскага летапісу, як дачка чарнігаўскага князя Рамана і жонка ўладзімірскага князя Уладзіміра Васількавіча.

У 1287 годзе князь Уладзімір Васількавіч, падчас цяжка хваробы напісаў у сваёй рэзідэнцыі ў Камянцы два тастаменты, якія прынамсі часткова захаваліся ў складзе Галіцка-Валынскага летапісу. Адзін з тастаментаў тычыўся яго жонкі Вольгі, ён пакідаў ёй горад Кобрын і сяло Гарадзел (цяпер Гарадзец), апроч гэтага запісаў «… а княгіня мая оже восхочет у чэрніч поіті поідеть, Аже не восхочет ити, а како ёй любо мне не воставши глядеті, што, хто мае чыніть по моем жывоте»[1]. Таксама Уладзімір узяў цалаванне крыжа са свайго пераемніка луцкага князя Мсціслава Данілавіча, якому запісаў «зямлю сваю ўсю і гарады», што той не аддасць прыёмную дачку Уладзіміра — Ізяславу, замуж супраць яе волі, а толькі са згоды Вольгі.

Уладзімір Васількавіч памёр 10 снежня 1288 года, княгіня Вольга на пахаванні мужа была з Ізяславай і з сястрой мужа манашкай Аленай. Апошні раз згадана Іпацьеўскім летапісам пад сакавіком 1289 года[1].

Некаторыя даследчыкі, грунтуючыся на асаблівасці напісання часткі Іпацьеўскага летапісу, якая атрымала назву «Аповесці пра Уладзіміра Васількавіча», лічаць яе аўтарам княгіню Вольгу. У гэтай частцы летапісу ёсць і празмернасць пачуццяў у апісанні Уладзіміра Васількавіча, бліжэйшая простая аналогія якому — панегірык растоўскаму князю Васільку, напісаны роднай цёткай Вольгі Раманаўны. Апісанне сітуацый, у якіх былі толькі князь Уладзімір Васількавіч і княгіня Вольга, падрабязнае апісанне іх вяселля, а таксама яго пахавання.

На думку гэтых даследчыкаў, апошнія частка Галіцка-Валынскага летапісу магла пісацца ў Кобрыне, куды пераехала княгіня Вольга пасля смерці мужа, бо запісы пра смерці пінскага і сцяпаньскага трапілі ў летапіс менавіта таму, Сцяпаньскае і Пінскае княствы размешчаны паблізу Кобрына.

 
Крыж на Княжай Гары

Паводле мясцовага падання, неўзабаве княгіня Вольга загінула і пахавана ў месцы, якое цяпер завецца Княжай гарой паблізу вёскі Ляхчыцы.

Зноскі

  1. а б ПСРЛ. Т. 2. Іпацьеўскі летапіс. М.: АН СССР, 1952. С. 904—905.

Літаратура

правіць